Op 30 november organiseert Volle Maan voor het zevende jaar op rij een landelijke dag voor mensen met hiv in Koninklijk Theater Carré. Het thema dit jaar is Something Inside So Strong. Tijdens deze dag zal het Surinaamse koor Amazing Vocals een miniconcert geven en met het themanummer de dag inluiden.
Het koor – dat wekelijks samenkomt om te repeteren in de WI EEGI KIRKI in Amsterdam Zuidoost – is bekend met grote zalen. Het koor kan de taboes rondom hiv in de Surinaamse gemeenschap niet doorbreken, maar door deel te nemen aan de dag in Carré kan het hiv wel een gezicht geven.
Drie jaar geleden werd Amazing Vocals opgericht door Martha Heleen Hight. ’We hoefden niet lang na te denken toen we werden gebeld om dit te doen’, aldus Martha. ‘We hebben binnen ons koor open over hiv gesproken en wat het betekent. Dat het een ziekte is die iedereen kan overkomen.’
Zelf kent Martha weinig mensen met hiv, maar ze had jaren geleden wel een kapper die overleed aan de gevolgen van aids. ‘Ik kwam er toen voor het eerst mee in aanraking. In die tijd dacht men nog dat alleen homo’s het kregen. Op zijn begrafenis gaf zijn moeder een emotionele toespraak, waarin ze stil stond bij zijn ziekte. Er werd verder binnen de familie niet over gesproken, maar op straat had men het erover.’
Paria’s
Alfons Wielingen kwam als maatschappelijk werker veel in aanraking met mensen met hiv. Nu houdt hij zich als dirigent bezig met het samenstellen van het repertoire van Amazing Vocals. ‘Het is een goede zaak om bij te dragen aan de hiv-dag. Er zijn genoeg landen waar mensen als paria’s worden behandeld omdat ze ziek zijn. Surinamers zeggen liever dat ze kanker hebben dan dat ze toegeven dat ze hiv hebben. Waarom? Omdat er binnen de Surinaamse gemeenschap veel onwetendheid heerst over deze ziekte. Wat is het precies? Wat doet het met je? En vooral: hoe voorkom je dat je het oploopt? Mensen zijn niet goed genoeg voorgelicht.’
Ook op persoonlijk vlak kwam Alfons in aanraking met hiv. Een kennis overleed aan de gevolgen ervan. ‘Ik mocht niemand vertellen wat er aan de hand was. Ik zweeg er dus ook over. Ik heb er niet om gevraagd, maar het werd me toevertrouwd en ik heb altijd mijn mond gehouden. Helaas heeft de medicatie uiteindelijk geen uitkomst kunnen bieden.’
Doofpot
Bianca Druivendal zingt en danst al jaren. Als twaalfjarige had ze haar eerste optreden in de kerk. Sinds drie jaar zingt ze als sopraan voor Amazing Vocals. ‘Ik denk dat het voor de Surinaamse gemeenschap belangrijk is om up-to-date te blijven en mee te blijven gaan in de ontwikkelingen. Men moet uit zijn schulp kruipen en zien dat dit een ziekte is die de persoon uitkiest en niet de persoon de ziekte. Tevens denk ik dat het goed is dat mensen met hiv zichtbaar zijn en zich realiseren dat ze niet anders zijn dan anderen.’
Ze was pas dertien jaar toen haar neef overleed aan de gevolgen van aids, maar Bianca weet nog heel goed hoe moeilijk het was om haar neef, tegen wie ze opkeek, in het ziekenhuis te zien liggen.
‘Iedereen wist wat hij had, maar er werd niet over gesproken. Ik kan me nog herinneren dat er werd gezegd dat hij ziek was. Het beestje werd echter nooit bij de naam genoemd.’ De neef van Bianca werd erg ziek, maar weigerde om medicatie te gebruiken. ‘Hij had de hoop dat hij ook zonder de medicijnen beter kon worden.
Wat in haar geheugen gegrift staat, is de manier waarop ze haar neef letterlijk zag aftakelen. ’Mijn neef had aanzien, speelde in een band en was een gezonde jongen. Als dertienjarig meisje was het aangrijpend om hem drinken te geven met een rietje omdat hij niet meer de kracht had zelf zijn glas vast te houden.’
Lees de rest in hello gorgeous #4
Tekst Patrick Faverus Fotografie Marjolein Annegarn
Something Inside So Strong in Carré
Nog geen abonnee op ons magazine en ben je van plan om naar de landelijke informatiedag over hiv op 30 november in Carré te gaan? Bestel je toegangskaart op www.volle-maan.nl/carre en kies voor de korting van €11 op een jaarabonnement hello gorgeous.
