‘Het gaat goed met me’, begint Anne (23) het gesprek. ‘Had je in 2006 moeten komen, toen stortte mijn leven compleet in.’ Zeven turbulente jaren later heeft ze een man, twee schatten van kinderen en toert ze het liefst met dance4life.
Anne is zestien als ze hoort dat ze hiv heeft, geïnfecteerd door haar vriend. Ook voor hem komt het als een complete verrassing. ‘Ik was in één klap volwassen. Ineens moest ik over het leven gaan nadenken. Hoe blijf ik gezond? Maar wil je zo denken als 16-jarige? We staken dus onze kop in het zand, deden alsof het er niet was. En besloten het geheim te houden. Achteraf gezien was dat zwaarder dan leren omgaan met de infectie zelf.’
Anne worstelde met de vraag of ze haar vriend niet beter kon verlaten. Maar ze was bang. Wie zou haar nog willen hebben? Ze koos voor schijnbare veiligheid. ‘Het duurde ongeveer twee jaar. Toen heb ik de stap gezet. Een sprong in het diepe. Na de breuk kwam de klap van de infectie pas echt aan. Ineens realiseerde ik me dat het overal invloed op had: werk, relatie, kinderen, vrienden en familie.’
‘Ik was bang om alleen te blijven, maar was ook nieuwsgierig of mannen me nog wel zagen zitten. Niet eens zozeer voor een vaste relatie. Er kwamen inderdaad negatieve reacties. Niet alleen van de mannen zelf, ook hun ouders blokkeerden vaak nadere kennismaking. Het was geen leuke tijd. Totdat er een man in mijn leven kwam, die oprecht interesse toonde. Het zat meteen goed.’
Seksuele voorlichting
Ondertussen wordt de behoefte steeds groter om anderen te vertellen dat ze hiv heeft. Ook wil ze steeds vaker mensen waarschuwen voor en informeren over hiv. In 2009 begeleidt ze een vriendin die zich wil laten testen op soa’s bij de GGD in Heerlen.
‘Die vriendin werd naar het toilet gestuurd voor het verplichte plasje. Ik raakte in gesprek met de verpleegkundige. Het leverde me een baan op als voorlichter over seksualiteit bij de GGD. Ik bezocht onder andere middelbare scholen om er seksuele voorlichting te geven. In die tijd werd ik ook zwanger van mijn eerste kindje. Na de geboorte pakte ik de draad bij de GGD weer op.’
Dance4life was op zoek naar vrijwilligers om middelbare scholieren voor te lichten over hiv en aids. ‘Via mijn hiv-behandelcentrum, waar ze wisten van mijn werk voor de GGD, kreeg dance4life mijn naam door.’
‘In september 2010 ging ik voor het eerst op tour. Dat was best zwaar. Werken voor de GGD en vijf weken achter elkaar, drie dagen per week, soms wel drie shows op een dag. Door mijn hiv-infectie ben ik snel moe. Tegenwoordig doe ik vaak een middagdutje, als de kinderen ook slapen.’
‘In 2011 ben ik niet voor dance4life op tour geweest. Mijn tweede kindje was toen net geboren. Precies op het moment dat mijn zwangerschapsverlof eindigde en ik weer aan de slag wilde gaan bij de GGD, eindigde mijn contractperiode daar. Ze wilden maar wat graag dat ik bleef, maar helaas was er geen budget voor verlenging.’
‘Na een jaar thuis te hebben gezeten bij mijn kindjes, ben ik als zzp-er seksuele voorlichting gaan geven op scholen. Die vinden het vaak moeilijk zoiets door een docent te laten doen, omdat die daarna nog gewoon voor de klas moet staan.’
‘Bovendien weten scholen ook dat een persoonlijk verhaal veel meer effect heeft op de leerlingen, dan theorielessen uit een boek. Dance4life pakt het op dezelfde manier aan. En gaat nog een paar stappen verder.’
Dance4life (www.dance4life.nl) werkt samen met jongeren aan een wereld zonder aids. Ze doen dit door seksuele voorlichting te geven, in combinatie met muziek en dans, om jongeren zo te betrekken en te inspireren. Bovendien motiveert dance4life ze om zélf in actie te komen en de verspreiding van hiv en aids wereldwijd terug te dringen. Dance4life is een Nederlands initiatief dat al in 24 landen, verspreid over vijf continenten, is overgenomen. Het hoofdkantoor staat in Amsterdam.
Internationale allure
‘In 2012 was ik weer van de partij en de tour van 2013 zit er bijna op. Maar het totale scholenproject duurt tot Wereld Aids Dag op 1 december. Het startschot is elk jaar begin september. Met de Heart Connection Tour gaan we een maandlang bij ongeveer 25 middelbare scholen langs. Zo bereiken we gemiddeld 10.000 jongeren.’
‘Het gaat bij de Heart Connection Tour om een show die bestaat uit muziek, dans, beeld en persoonlijke verhalen van mensen die hiv hebben. Elk optreden wordt gedragen door een presentatrice en een drummer. De twee persoonlijke verhalen in iedere show zijn van vrijwilligers als ik en iemand met hiv die woont op een ander continent, bijvoorbeeld Afrika of Azië. Aan elk optreden gaat een voorbereidende les vooraf, verzorgd door de school. Erna geeft de docent nog een afsluitende les. Het lesmateriaal is ontwikkeld door dance4life.
‘Na ons bezoek is het tijd voor actie. Dance4life motiveert de leerlingen leuke projecten te verzinnen, informatie te delen en geld in te zamelen voor leeftijdgenoten in de rest van de wereld. Om zo ook hún kansen op een gezonde seksuele toekomst te vergroten.’
‘Het einde van het project moet natuurlijk gevierd worden. Dat gebeurt over de hele wereld met het dance4life event op Wereld Aids Dag, een onvergetelijk feest van internationale allure.’
‘In alle 24 landen waar dance4life actief is, kent het programma dezelfde opbouw, en eindigt het met het dance4life event. Om als Nederlandse scholier aan dit slotfeest deel te mogen nemen, moet de leerling € 50 inzamelen. 25 Mobiele telefoons mag ook.’
Anne werkt jaarlijks aan dit event mee. ‘Op mijn 16e stortte mijn leven in door de diagnose hiv. Ik had nooit gedacht dat mij dat zou overkomen. Na zeven heftige jaren gaat het nu weer goed met me. Behalve mijn man en mijn kinderen, draagt dance4life bij aan zoveel levensvreugde.’
‘Als zzp-er geef ik zelf seksuele voorlichting op heel veel middelbare scholen, verspreid over heel Nederland. Maar er is geen organisatie waarmee ik samenwerk die je kunt vergelijken met dance4life. Zoals zij voorlichting aan jongeren geven, sluit naadloos aan op de manier waarop ik het wil doen.’
Dit artikel verscheen eerder in hello gorgeous #4
Tekst Frank Rietveld Fotografie Henri Blommers
