Marc Thompson (52) is onder meer een van de oprichters van The Love Tank, een gezondheidsorganisatie voor gemarginaliseerde gemeenschappen in Londen. Hij kreeg zijn hiv-diagnose in 1986 op 17-jarige leeftijd. “Ik weet niet zeker of er tijdens mijn leven een einde zal komen aan discriminatie en ongelijkheid, maar ik weet wel dat er tijdens mijn leven veel meer zal worden geschreeuwd en veel meer mensen ter verantwoording zullen worden geroepen.”
“Toen ik 21 was, kreeg ik een goede baan als reclasseringsambtenaar in een achterstandswijk van Londen. Hier was ik: een wilde, jonge, homoman die probeerde te werken met deze jonge mensen die zware misdaden hadden gepleegd. Ik had twee iconische posters aan mijn muur hangen, die me, denk ik, perfect samenvatten. De ene was een safe-seks–campagne met twee zwarte mannen in bed die elkaar omhelzen, en die andereberoemde poster was Malcolm X met een geweer uit het raam.”
Foto Agne Rita Kucinskaite
Onder de loep
“Op een dag ging ik naar een centrum voor mensen met hiv. Ik ging er heen voor therapie en om er gewoon wat rond te hangen. Ze hadden net de maandelijkse nieuwe vrijwilligers-intake. Een deel van de vrijwilligerstraining was om met een positief persoon te praten. Een van de coördinatoren zei tegen mij: ‘Hé, jij bent een jonge man. Ze zien zelden mensen zoals jij. Zou je mee willen komen om je verhaal te vertellen?’ Nou ben ik iemand die houdt van een podium, van optreden en al dat soort dingen, dus waarom niet? Ik ging mee en vertelde mijn verhaal. De reactie van de mensen in de zaal was overweldigend. Ik werd uitgenodigd door andere zwarte mannen die safe-seks-workshops organiseerden. Ik heb ongeveer een jaar lang workshops gegeven en zwarte homomannen geleerd hoe ze condooms moesten omdoen en beflapjes moesten gebruiken. En toen kwam er een baan bij een organisatie voor zwarte homomannen en seksuele gezondheid, die net werd opgezet door een paar jongens.
“We bestonden omdat niemand anders het werk voor onze gemeenschap deed”
Het was de enige organisatie die specifiek met zwarte homomannen werkte en we bestonden omdat niemand anders het werk voor onze gemeenschap deed. We werden zwaar onder de loep genomen en moesten onszelf telkens weer bewijzen. Het was echt een uitdaging. Maar het mooie was dat onze eigen gemeenschap zo ontvankelijk was voor wat we deden. In het eerste jaar waren we met een handvol vrijwilligers. Twee jaar later waren er vijf medewerkers en 30 vrijwilligers.”
Foto Agne Rita Kucinskaite
Genegeerd
“Ik denk dat ras, racisme en seksisme een grote rol hebben gespeeld in de hiv-respons. Weet je, het was nooit openlijk. Het is dat subtiele West-Europese ding dat gebeurt. Ras werd gewoon genegeerd. Niet altijd opzettelijk, overigens. Ik had laatst een gesprek met een jonger iemand, en die zei: ‘Nou, vroeger hielpen ze alleen witte homomannen’. Ik zei: ‘Nee, dat is niet waar. Ze hielpen niet alleen witte homomannen. Wat ze deden was homomannen bedienen. Maar door niet verder te kijken en geen onderzoek te doen, sloten ze mensen uit. Hierdoor werden mannen zoals ik niet in onze behoeften werden voorzien.’ Als we naar de cijfers in het Verenigd Koninkrijk en wereldwijd kijken, worden zwarte gemeenschappen nog steeds onevenredig hard getroffen door hiv en een slechte seksuele gezondheid. Hoewel het aantal hiv-diagnoses hier daalt, gebeurt dat niet in dezelfde mate bij zwarte mannen, mannen van kleur of migrantenmannen. Als we kijken naar het gebruik van PrEP, zijn het vooral jonge, witte homomannen in stedelijke gebieden die PrEP nemen. Het systeem moet beter inspelen op de behoeften van de rest, die niet wit is en/of in de grote steden wonen. We hebben verschillende stemmen en ervaringen nodig om over deze dingen te praten.
Zoals we het afgelopen jaar hebben gezien met de Black Lives Matter-beweging, is er een generatie jonge mensen die kritische vragen stelt en mensen ter verantwoording roept. Als ik met mijn team van jonge activisten werk, zijn ze echt moedig. Ze stellen absoluut alles ter discussie. Ik weet niet zeker of er tijdens mijn leven een einde zal komen aan discriminatie en ongelijkheid, maar ik weet wel dat er tijdens mijn leven veel meer zal worden geschreeuwd en veel meer mensen ter verantwoording zullen worden geroepen.”
Onwetend
“In 2012 had ik het geluk om het eerste nationale vol gefinancierde peer mentor-programma van het land op te zetten, Project 100 met Positively UK. Ik heb een trainingsprogramma ontwikkeld dat mensen met hiv werft ommentor te worden. Zij worden getraind om steun te bieden aan andere mensen met hiv. Dit trainingsprogramma is een van de dingen waar ik het meest trots op ben. De kracht is dat mensen naar die workshop komen, bang en nerveus, onwetend. Aan het eind van de workshop zijn ze een totaal ander persoon, die hun beste vriend vertellen dat ze hiv hebben. Of ze kunnen op een heel andere manier met hun arts praten, omdat ze niet meer bang zijn, en begrijpen welke pillen ze slikken. Die veranderingen in mensen waren het krachtigste wat ik in mijn carrière heb gezien.”
Foto Agne Rita Kucinskaite
Black Health Matters
“De organisatie The Love Tank is voortgekomen uit PrEPster, een initiatief dat Will Nutland en ik in 2015 zijn gestart om PrEP breed beschikbaar te krijgen in het Verenigd Koninkrijk. Will en ik zijn allebei al meer dan 25 jaar actief in deze sector en hadden rond 2012 een gesprek over het verbeteren van de gezondheid van homomannen. We hadden het gevoel dat het sleets was, dat iedereen dezelfde oude dingen aan het doen was. En dat er een nieuwe jongere generatie mannen op komst was die beter verdienden. We dachten na over hoe dat eruit zou kunnen zien. Met The Love Tank kijken we hoe we de gezondheid van gemarginaliseerde gemeenschappen kunnen verbeteren. Mensen van kleur en migranten hebben vaak de slechtste gezondheid, en daarnaast ook nog als laagste op de agenda staan.
“Die veranderingen in mensen waren het krachtigste wat ik in mijn carrière heb gezien”
Momenteel werken we aan drie nieuwe projecten. Eén daarvan is gericht op de behoeften van mannen die naar het Verenigd Koninkrijk zijn geëmigreerd en die het gezondheidszorgsysteem niet begrijpen. Het project wil mannen leren hoe ze door het systeem kunnen navigeren. Hoe kunnen ze zich voorbereiden, hoe kunnen ze zich laten testen, hoe kunnen ze zich inzetten voor hun eigen gemeenschap? Het tweede project heet Black Health Matters. Daarbij kijken we hoe we de gezondheidsdiensten kunnen verbeteren, zodat ze meer aansluiten op de behoeftes van zwarte mannen. Omdat we erkennen dat welke gezondheidsbehoefte je ook hebt: als je zwart bent, zul je waarschijnlijk overal vergelijkbare problemen ervaren. En het laatste project heet Queer Health Info. Wat we daar proberen te doen is te kijken naar alle verschillende aandoeningen die homomannen onevenredig treffen maar bekeken door een queer lens. Een ander gebied waar we ons mee bezig houden is prostaatkanker. Er is veel werk verricht rond prostaatkanker, maar wat betekent het voor een homoman om geen seks meer te kunnen hebben omdat zijn prostaat is verwijderd. Hoe ga je daarmee om? Wat betekent zoiets voor iemand?”
Frisse ideeën
“Bij The Love Tank hanteren we een radicaal queer perspectief. We willen de dingen niet doen zoals ze altijd gedaan zijn, ómdat ze altijd zo gedaan zijn. We ontwikkelen nieuw talent, frisse ideeën. Dus werken we met een divers scala aan activisten, opruiers en veranderaars, die normaal gesproken geen plek aan tafel krijgen in grote organisaties. We hebben bijvoorbeeld met jonge transgenders gewerkt. Er zijn migrantenmannen die naar ons toekomen met een klein idee. Hoe kunnen hen helpen om dat project uit te voeren? Als het werkt, werkt het, als dat niet zo is, dan niet. Dat is hoe activisme zou moeten zijn!”
Dit artikel verscheen eerder in hello gorgeous #36.
Tekst Gerrit Jan Wielinga Fotografie Agne Rita Kucinskaite
