John (46) uit Volendam heeft twee grasparkieten, Jut en Juul genaamd. “Ze geven mij gezelligheid en beginnen tegen me te fluiten als ik opsta en als ik ’s avonds thuiskom van mijn werk.”
“Mijn man heeft me voor deze rubriek opgegeven. Zeven jaar geleden kwamen we elkaar tegen op een Songfestivalfeestje. Ik herkende Henk van foto’s op internet. Ik vond hem altijd al een mooie verschijning en een leuke jongen. Tijdens de pauze-act raakten we aan de praat en van het een kwam het ander. Henk heeft hiv, ik niet. Voor mij maakt dit helemaal niks uit.
Ik ben opgegroeid met vogels. Mijn ouders hadden vroeger altijd valparkieten thuis. Ze hebben nu een Agapornis, een dwergpapegaai. Ik vind dat ook een mooie vogel, maar die soort heeft veel aandacht nodig en die tijd heb ik niet. Ik heb een eigen timmerbedrijf en ben van zes uur ‘s morgens tot zeven uur ’s avonds aan het werk. Henk en ik zouden het liefst een hond hebben. Maar omdat we niet samenwonen, is een hond niet echt te doen. Voor katten ben ik allergisch en vissen vind ik saai. Zeventien jaar geleden kreeg ik een stelletje grasparkieten voor mijn verjaardag. Deze zijn perfect voor mij omdat ze gemakkelijk alleen kunnen zijn. Als ik op vakantie ga, heb ik een lieve buurman die op ze let. Die kijkt om de dag of ze nog voldoende voer hebben en ververst het water.
Foto Henri Blommers
Grasparkieten kunnen wel twintig jaar oud worden, maar ik heb inmiddels mijn vierde setje. De eerste drie was geen lang leven beschoren en zijn een voor een gestorven aan vage klachten, waarschijnlijk veroorzaakt doordat ze op de tocht stonden. Jut en Juul zijn nu vier jaar oud. Die blauwe is een vrouwtje en de groengele een mannetje. Ze fluiten en ‘praten’ ook graag. Vooral als ik in de keuken bezig ben, maken ze veel lawaai. Ze worden dan erg nieuwsgierig van het geluid uit de keuken.”
Vleugels
“Hun kooi in de kamer staat de hele dag open. Het is hun veilige plek. Ze kunnen eruit wanneer ze willen, want ik vind dat vogels niet opgesloten horen te zitten. De vleugels houd ik wel kort, want anders vliegen ze binnen de kortste keren weg. Of erger nog: dan vliegen ze tegen het raam en lopen hersenletsel op. Een ander gaat naar de dierenwinkel om de vleugels bij te knippen, ik doe het liever zelf. Zodra de pinnen uit de vleugels komen, is het weer tijd om ze bij te knippen. Dit moet je niet te hoog doen, anders gaat het bloeden. Gelukkig is het nog nooit misgegaan.
Jut en Juul geven mij veel gezelligheid. Ze beginnen tegen me te fluiten als ik opsta en als ik ’s avonds thuiskom van mijn werk. Toen het vorige setje was overleden, had ik een tijdje geen vogels thuis. Dat was wel erg saai. Jut voert Juul ook regelmatig. Hij gaat dan als eerste eten en braakt dit dan op, waarna zij het voer uit zijn bek eet. Ze zijn ontzettend lief met elkaar en knuffelen de hele dag door. Waarom ik nog nooit eieren heb gezien met al dat gevrij is mij een raadsel!”
Oproep
Heb jij ook een huisgenoot die je in het zonnetje wilt zetten? Stuur ons dan een mailtje naar info@hellogorgeous.nl.
Dit artikel verscheen eerder in hello gorgeous #28.
Tekst Leo Schenk Fotografie Henri Blommers
