Sommige groepen mensen worden door de maatschappij nogal onderbelicht. Wellicht omdat ze een minderheid vormen of omdat ze niet interessant zijn. Misschien ook wel omdat deze mensen zelf de publiciteit niet opzoeken. Pleeggezinnen zijn zo’n groep. Gezinnen waarin pleegouders zich − verborgen voor het oog van buitenstaanders − met hart en ziel inzetten om het vertrouwen te winnen van het kind dat aan hun zorgen is toevertrouwd.
Ik vind het lastig om mensen te vertellen hoe ik mij écht voel. Het motto ‘tanden op elkaar en doorzetten maar’ is al jarenlang mijn drijfveer. Er is echter één persoon die ik voor de volle honderd procent vertrouw en tegen wie ik wel durf te zeggen wat er in mijn hoofd omgaat en hoe ik mij voel. Die persoon is mijn pleegmama. Ze staat nergens officieel op die manier geregistreerd. Niet bij Bureau Jeugdzorg, niet bij de Nederlandse Vereniging voor Pleeggezinnen, zelfs niet bij Pleegzorg Nederland. Ze staat slechts geregistreerd als pleegmama in mijn hart. En in mijn telefoon, onder het kopje Notify in case of emergency.
Zij was het die mij elke dag een WhatsApp-bericht stuurde toen mijn stage zwaar was omdat ik moe en ziek was en mijn medicijnen nog niet optimaal werkten. Zij was het die in mij bleef geloven, die mij bleef vertellen dat mijn lichaam weer zou herstellen, dat mijn energie terug zou komen, dat mijn medicijnen zouden gaan werken en dat ik uiteindelijk weer alle dingen zou kunnen doen die ik leuk vind om te doen. Zij is het die blijft herhalen dat ik altijd welkom ben; dat er altijd een bed klaarstaat. Zij is het die rustig naast mij blijft zitten totdat de muren om mijn hart langzaam afbrokkelen en ik uiteindelijk durf te zeggen wat ik voel en denk.
Vandaag ben ik een extra moment dankbaar voor deze lieve pleegmama. Die mij zag in de meeste donkere periodes van mijn leven. Die naar mij luisterde en mij troostte. Die mij hoop gaf wanneer ik dat nodig had. En die na de ontdekking van mijn positieve status niet bij mij wegging. Maar bleef.
Deze column verscheen eerder in hello gorgeous #28.
Tekst Sterre Illustratie Jiro Ghianni
