De Hiv Vereniging heeft samen met het Summa College in Eindhoven een module over hiv gemaakt voor eerstejaarsstudenten genaamd Positief in beeld. Als toekomstig verpleegkundigen hebben Fleur en Julia er veel aan gehad. “Ik wist eigenlijk te weinig over hiv om er een vooroordeel over te kunnen hebben.”
Fleur (17) en Julia (23) zitten op het Summa College erg op hun plek. Fleur: “Ik wilde iets in de zorg gaan doen maar wist eigenlijk niet wat. Verpleegkunde is erg breed en je kunt er alle kanten mee op. Ik heb het enorm naar mijn zin.” Dit geldt ook voor Julia: “Mijn oude stagebegeleider vertelde dat de zorg goed bij mij zou passen. Een opleiding tot verpleegkundige is een mooie manier om in te stromen.”
Een van de onderdelen voor eerstejaars is een module over hiv, opgezet door de Hiv Vereniging samen met de opleiding. Vóór het volgen van de lessen wisten Fleur en Julia eigenlijk niets over hiv. Het enige wat ze wisten, is dat mensen er dood aan kunnen gaan en dat hiv met name in arme landen voorkomt. Julia: “Ik wist eigenlijk te weinig over hiv om er een vooroordeel over te kunnen hebben.” Fleur: “Ik ken ook niemand die hiv heeft. Wel moet ik zeggen dat ik, vóór het volgen van de module, misschien meer afstand had gehouden als iemand hiv zou hebben. Eigenlijk heel stom.”
Julia (foto Henri Blommers)
Enthousiast
De module bestaat uit tien lessen. Daarna geven de studenten in groepjes van vier een presentatie over hiv aan studenten van andere opleidingen of scholieren van een middelbare school. Met deze lessen willen de Hiv Vereniging en de school de kennis over hiv vergroten in het voorgezet en beroepsonderwijs, en hiv op een positieve wijze in beeld brengen, bespreekbaar en zichtbaar maken. Julia: “Ik weet nog dat in de eerste les de opdracht werd uitgelegd: studenten moesten een gastles over hiv geven aan andere studenten of scholieren. Dit vond ik eigenlijk niet zo’n leuk vooruitzicht. Ik wist vrijwel niets over hiv, hoe kan ik dan een overtuigende presentatie geven aan andere scholieren?” Gaandeweg veranderde dat beeld.” Fleur: “Ik begon het steeds leuker te vinden. Er werd op zo’n creatieve en interactieve manier uitleg gegeven. Hoe werkt het virus precies? Hoe gaat het met die cellen?” Fleur en Julia werden helemaal enthousiast toen er verschillende gastsprekers langskwamen. Julia: “Op een gegeven moment kwamen er een vrij jonge man en vrouw langs. De man had een eigen lied geschreven, over hoe hij zich voelde toen hij aan dierbaren vertelde dat hij hiv heeft, wat zijn ervaringen waren. Dit verhaal heeft ontzettend veel indruk op mij gemaakt.”
Wijzer geworden
Beide meiden hebben naar eigen zeggen veel opgestoken van de module. Fleur: “Ik heb heel veel geleerd. Het belangrijkste is volgens mij dat je hiv niet kunt overdragen als je medicijnen slikt. Veel mensen weten dit niet. Niet meetbaar is niet overdraagbaar, knoop dat goed in je oren. Ook wist ik niet dat sommige baby’s al bij de geboorte hiv kunnen hebben. Dit is dan overgedragen via de moeder.”
Sommige informatie heeft bij Fleur en Julia tot grote verbazing geleid. Julia: “Wat mij eigenlijk het meest verwonderde, is dat reizigers met hiv-remmers niet alle landen binnen kunnen komen. In Rusland of de Verenigde Arabische Emiraten bijvoorbeeld.” Ook de uitkomsten van een onderdeel waarbij op straat naar meningen over hiv werd gevraagd, verbaasden beide meiden. Julia: “Heel veel mensen, met name 60-plussers, gaven als antwoord dat ze het er niet over wilden hebben. Andere mensen benoemden expliciet dat ze het een vies onderwerp vonden. Dit vond ik best wel schokkend. Er was ook een kleine groep die toegaf eigenlijk niets over hiv te weten.”
Fleur (foto Henri Blommers)
Moment suprême
Ter voorbereiding op de voorlichting aan anderen moesten studenten een korte presentatie geven voor een jury vanuit de Hiv Vereniging. Fleur: “De juryleden zeiden dat ze het een hele leuke en goede presentatie vonden. Ze hebben ook een aantal tips gegeven. Wij zeiden bijvoorbeeld dat iemand ‘besmet’ is met hiv. Dit kun je volgens de jury eigenlijk niet zeggen.” Voor de presentatie mochten studenten zelf een middelbare school uitzoeken. Julia: “Wij hadden gekozen voor mijn voormalige middelbare school in Nederweert. De presentatie gaven wij aan een eerstejaarsklas en een tweedejaarsklas.” Die van Julia en Fleur duurde ongeveer een uur.
Fleur: “We hebben verschillende onderwerpen behandeld, onder andere hoe iemand hiv oploopt, hoe het virus de cellen binnendringt en hoe het precies zit met medicatie. Ook hebben we het gehad over een onderwerp dat wij zelf heel interessant vonden, namelijk vooroordelen over hiv.” Julia: “Ik vond de eerstejaarsklas het leukste. Deze scholieren hadden net seksuele voorlichting gehad en waren erg nieuwsgierig: hoe zit dit nou, hoe gaat dat nou? Op een gegeven moment hadden we het over termen als ‘slijmvliezen, anaal, oraal, vaginaal’, vrij spannende materie voor een eerstejaarsklas. Natuurlijk, een paar scholieren begonnen te giebelen. Totdat de juf vroeg of ze het zelf konden uitleggen.”
Gemengde gevoelens
Op de vraag of de meiden in de toekomst meer voorlichting willen geven, antwoorden ze met gemengde gevoelens. Fleur en Julia zijn erg enthousiast, maar willen eerst de kennis over hiv voldoende beheersen. Nu hebben ze nog niet op alle vragen over hiv een antwoord. Praten met vrienden over hiv daarentegen is voor geen van beiden een obstakel. Fleur: “Als het onderwerp hiv ter sprake komt in gezelschap, bijvoorbeeld in gesprek met mijn vriendinnen, dan leg ik natuurlijk wel uit hoe het zit.” Als toekomstig verpleegkundigen is het handig dat Fleur en Julia over veel kennis over hiv beschikken. Julia: “Sommige collega’s doen later misschien handschoenen aan als ze iemand met hiv behandelen. Ik kan nu zeggen: dat is helemaal niet nodig, je hoeft alleen op te letten als er bloed bij komt kijken. Maar met bloed let je als verpleegkundige in principe altijd op.” Advies voor mensen met hiv willen ze graag ook nog kwijt. Julia: “Maak het bespreekbaar op het moment dat jij eraan toe bent. Voel je niet verplicht om je verhaal te delen, maar wéét dat dit wel kan.” Fleur: “Inderdaad, daar ben ik het helemaal mee eens. Je hoeft je er niet voor te schamen, absoluut niet.”
Dit artikel verscheen eerder in hello gorgeous #29.
Tekst Lisan Jansen Lorkeers Fotografie Henri Blommers
