Raymond Timmer is Mr. Leather Nederland 2017. Als ik op een avond de trap naar zijn Amsterdamse appartement beklim, ben ik niet alleen benieuwd wat deze titel precies inhoudt, maar ook wie Raymond als mens is. Wat is zijn verhaal en hoe staat hij in het leven?
Als Mr. Leather Nederland is Raymond (43) een jaar lang de ambassadeur voor de gay leer-community in Nederland, maar ook daarbuiten op internationale events. De belangrijkste boodschap die hij wil overbrengen is dat iedereen vrij moet zijn om de leerfetisj op zijn eigen manier in te vullen en te beleven. Maar hij vindt het ook heel belangrijk om de community in het algemeen meer op de kaart te zetten.
Raymond vertelt: “De leer-community heeft veel verschillende kanten. Als Mr. Leather zie ik het als mijn taak om zoveel mogelijk mensen bij elkaar te brengen. Ook vind ik het belangrijk om de leerscene weer wat meer leven in te blazen, want dat is nodig. Er zijn steeds minder plekken of feesten specifiek gericht op leer. Dat is jammer, want ik weet dat er genoeg mannen zijn die dit leuk vinden en zich er prettig bij voelen. Daarnaast veroudert de scene, deels omdat het een dure fetisj is. Maar om mee te doen hoef je zeker niet meteen in vol ornaat. Ik werk momenteel aan een aantal vernieuwende ideeën, bijvoorbeeld specifiek gericht op jongeren. Ik kan hier verder nog niets over kwijt; de uitwerking is daarvoor nog niet ver genoeg.”
Binnenshuis
Het promoten van de leerscene als Mr. Leather past goed bij de levensfase waar Raymond zelf in zit. “In mijn eigen leven ben ik eigenlijk de laatste tijd pas open over mijn fetisj. Daarvoor was dat niet iets dat ik zomaar naar buiten bracht. Ook durfde ik niet in leer over straat, wat ik nu wel gewoon doe. Dat ik nu lekker in mijn vel zit en ook over dit deel van mijzelf veel opener ben, helpt mij om de voorbeeldfunctie die ik nu heb goed te vervullen. De terughoudendheid om open te zijn is trouwens ook iets wat in de scene zelf aanwezig is. Dat komt deels door de vooroordelen over de scene, maar ook doordat we dat zelf in stand houden.
Een leerfetisj is nog altijd een taboe en de seksuele beleving daarvan is iets wat zich vooral binnenshuis afspeelt. De fetisj met alle aspecten die daarbij horen moet natuurlijk blijven bestaan, maar ik ben ervan overtuigd dat je deze fetisj niet alleen binnenshuis hoeft te beleven. Je mag trots zijn op wie je bent. Als we ons zelf als community steeds laten wegdrukken in hoekjes en donkere plekken, dan dragen we er ook zelf aan bij dat vooroordelen blijven bestaan en discriminatie makkelijker wordt.”
Foto Taco Smit
Kroon
Er zijn ook andere thema’s die Raymond na het hart liggen, zoals het bestrijden van stigma’s rondom hiv. Ook is hij een grote voorvechter van PrEP, de hiv-preventiepil. Raymond heeft hiv sinds 2006. De afgelopen tien jaar waren lang niet altijd makkelijk, maar hebben hem wel gebracht waar hij nu is.
“Toen ik hoorde dat ik hiv had stortte mijn wereld in. Ik woonde in het buitenland en was net een jaar uit de kast. En ik had de pech dat ik flink ziek werd en diverse complicaties kreeg, waardoor mijn lichaam een behoorlijke klap heeft gekregen. Hierdoor raakte ik mijn vliegbrevet en werk als piloot kwijt. Voor mij is dat een heel angstige en onzekere tijd geweest. Ik heb het heel lang voor mijzelf gehouden, ook toen ik zo ziek was. Uiteindelijk houd je dat natuurlijk niet vol.
Mijn ouders en vrienden weten het inmiddels al een hele tijd. Op mijn werk weten een paar collega’s het, maar mijn baas hoeft het niet te weten. Ik zou hem nog eerder vertellen dat ik Mr. Leather ben dan dat ik hiv heb. Het kwijtraken van mijn vliegbrevet was onterecht en het is voor mij heel moeilijk geweest om dat te accepteren. Toen het lichamelijk weer beter met me ging heb ik op een gegeven moment ervoor gekozen om door te gaan met mijn leven en het achter mij te laten.
Het was een lange weg met ups en downs, maar nu ben ik weer helemaal terug. Ik voel me comfortabel in mijn eigen lijf, heb een uitdagende baan, lieve mensen om me heen en een eigen huis waarin ik me prettig voel. Eigenlijk is het leven nog nooit zo mooi geweest. Het feit dat ik nu Mr. Leather ben voelt voor mij als een kroon op de strijd van de afgelopen jaren. Het is voor mij hét bewijs dat ik het gewoon durf om mezelf zo bloot te geven.”
Geen belemmering
Raymond is altijd al iemand geweest die iets wil doen wat betekenis heeft. Uit eigen ervaring weet hij ook hoe belangrijk het is om iemand te hebben die er voor je is in moeilijke tijden. “Toen ik hoorde dat ik hiv had, werd ik zelf meteen geconfronteerd met stigma’s. Mijn toenmalige vriend liet me vallen. Steun kreeg ik van mijn vrienden en familie maar niet van hem. Gelukkig had ik genoeg andere mensen om me heen die veel voor mij betekenden en aan wie ik me heb kunnen vasthouden.
Het geeft mij daarom veel voldoening als ik merk dat ik nu zelf mensen kan helpen om daadwerkelijk te zijn wie ze zijn. Iedereen heeft iets moois, wat of wie je ook bent. Ik hoop dat ik met mijn verhaal ook andere mensen het vertrouwen kan geven dat je met hiv alles kunt zijn wat je wilt. Hiv is geen belemmering, ook al kan het dat soms tijdelijk zijn.”
De titel Mr. Leather heeft voor Raymond meer betekend dan hij dacht. “Ik heb in de afgelopen maanden zoveel mooie en bijzondere mensen ontmoet, boeiende gesprekken gevoerd en warme reacties gehad. Ik ben erdoor gegroeid als mens. Aan het eind van het jaar hoop ik dat ik alles uit de titel heb kunnen halen wat erin zit. Ook na dit jaar blijf ik me natuurlijk inzetten voor de dingen die ik belangrijk vind. De drive om door te gaan is veel te groot om te stoppen.”
Dit artikel verscheen eerder in hello gorgeous #19.
Tekst Anouk Benden Fotografie Taco Smit
