Ontmoetingen maken altijd een belangrijk deel uit conferenties als deze. Het kan gaan om mensen die je spreekt omdat je iets van hen wilt, of zij iets van jou (nu wil iedereen een button van ons). Maar meestal gaat het om ontmoetingen met mensen die je toevallig tegenkomt.
Sommigen laten een blijvende indruk achter, zoals Nelson die we gistermiddag tegen het lijf liepen.
We waren aan het wachten om onze one-minute op te nemen voor Atlas 2018, toen hij om de hoek kwam en ons om een sigaret vroeg.
Nelson rookt eigenlijk niet. Behalve als hij stoom af moet blazen. ‘Ik ben hier met een groep demonstranten die in Durban farmaceuten aanspreken op hun hebzucht om zoveel mogelijk geld te verdienen over de ruggen van patiënten. We wachten hen op na de presentatie en zingen hen dan toe met ‘Go USA, go USA’. Eerst denken ze dat we een fans zijn, die hen toejuichen en feliciteren. Totdat een van ons hem aanspreekt op zijn hebzucht en hoe corrupt dit eigenlijk is.’
Hij had net een farmaman aangesproken op zijn misdadig gedrag. Die had tegen Nestor gezegd dat dit geen activisme is, maar een beschamende vertoning. ‘Ik werd woest en ik had hem bijna op zijn bek geslagen. Normaal ben ik de liefste jongen die je kunt tegenkomen, maar deze vent haalde het bloed onder mijn nagels vandaan’, zegt Nestor terwijl hij zijn tanden bloot lacht.
Nelson is 26 jaar, geboren met hiv en opgegroeid in de wijk Compton in Los Angeles. Een wijk met heel veel armoede en geweld. Hij hoorde van zijn hiv-status toen hij dertien was. ‘Ik was ongelooflijk boos op mijn surrogaat ouders. Als puber wilde ik niet opvallen of anders zijn en nu was ik opeens compleet anders dan mijn vrienden.’
Die boosheid om zijn hiv-status is inmiddels allang verdwenen en een aantal jaren geleden zette hij zelfs een hiv-tattoo op z’n arm. ‘Dan weten mensen meteen wat voor vlees ze in de kuip hebben.’ Hij besloot niet langer te slapen maar wakker te zijn. Nu noemt hij zich met trots activist.
Vandaag zagen we Nelson weer. Hij vroeg of we nog extra buttons hadden voor zijn vrienden. ‘Iedereen vraagt erom!’.
Daarna ging hij mee in de optocht naar het Exhibition gedeelte van de conferentie. Daar staan alle dure merken van het hiv-veld. Samen met anderen bekladde hij de stand van Gilead. De mensen van de stand hadden eieren voor hun bakken met geld gekozen en waren in geen velden of wegen te bekennen toen de naam van Gilead werd veranderde in Killead.
We zagen later hoe de stand van Gilead was ‘geslacht’. Die zullen nog wel tijd nodig hebben om het op te knappen.
Nelsob inspireert, alleen weet hij dat nog niet.
Lees hier meer over onze ervaringen tijdens de Aids conferentie in Durban.
