Met een zwakbegaafde moeder en een vader die ieder weekend naar de fles greep was het niet zo vreemd dat Taina Kong bij anderen op zoek ging naar bevestiging. In een ‘wilde periode,’ waarin Taina liefde en aandacht zocht bij mannen, kreeg ze hiv. Maar ze blijft positief.
Taina werd geboren in het zonnige Curaçao en leefde daar de helft van haar leven. Ze had geen makkelijke jeugd: haar moeder is zwakbegaafd en haar vader dronk regelmatig te veel. Geen veilige basis voor een kind. Toen Taina dertien was, scheidden haar ouders. Ze groeide op tot een mooie meid met pit. Qua opleidingen is er niet veel keuze in Curaçao, en het land biedt weinig toekomstperspectief. Taina werd mede daardoor jong moeder, maar wel een moeder met ambitie en dromen.
Opleiding in Nederland
Die dromen leidden haar als begin-twintiger naar Nederland. Wat eerst een vakantie zou zijn, kreeg een geheel andere wending toen ze over een MBO-opleiding te horen kreeg: sociaal-juridische dienstverlening. Ze werd enthousiast en zag in dat ze met een beroepsopleiding grip kon pakken op haar eigen toekomst en die van haar dochter, die nog in Curaçao was. Er waren hobbels op de weg, maar met doorzettingsvermogen en een beetje geluk kreeg ze vrijstelling voor de inburgeringscursus en kon ze al snel aan de opleiding beginnen. Ze liet haar dochter overkomen en hun nieuwe leven kon beginnen.
Beeld Vivian Keulards
Wilde periode
Taina werkte hard voor haar opleiding en zorgde daarnaast voor haar dochter. Met een paar van haar nichtjes, die ook in Nederland wonen, blies ze stoom af in het uitgaansleven. Niet alleen om de dag te verwerken, maar ook de sporen van haar onverwerkte, traumatische jeugdervaringen. Ze zocht aandacht en bevestiging bij de mannen die ze tegenkwam. En aan aandacht geen gebrek. Met haar pittige karakter en mooie bos krullen is Taina een opvallende verschijning.
Mokerslag
Het was haar nichtje dat met het idee kwam een soa-test te doen. Ze leerden steeds meer over soa’s en hiv en ze waren nou niet bepaald voorzichtig geweest. Soms tegen beter weten in; er waren genoeg mannen die geen condoom wilden gebruiken. Taina besloot de test ook maar te doen. Ze begreep meteen dat er iets mis was toen ze werd gebeld door de huisarts, die vroeg of ze naar de praktijk wilde komen voor de uitslag. Ze had een soa en dat zou met een pilletje wel op te lossen zijn, dacht ze. Met de trein ging ze naar de huisarts en daar kwam de mokerslag: ze had hiv. Alleen reisde ze terug. De afspraak in het AMC was pas een maand later en in de tussentijd leefde ze met haar verdriet, haar angst en vooral haar eenzaamheid.
Beeld Vivian Keulards
Groot taboe
Hiv bestaat niet in Curaçao. Tenminste; dat willen de mensen geloven. En degenen die het hebben zijn ‘vies’ en ‘moeten opgesloten worden’. Recentelijk nog was er een televisieprogramma waarin dit soort dingen werd geroepen. Mensen met hiv worden aidslijders genoemd en krijgen vreselijke dingen over zich uitgestort. Heb je hiv en moet je naar een arts, dan bevindt deze zich in een kelder of achterafkamertje, zodat niemand erachter zal komen dat je het hebt. Dat is nu zo en twintig jaar geleden, toen Taina haar diagnose kreeg, al helemaal. Met die denkbeelden was Taine opgegroeid, en dus sprak ze er niet over. Alleen een van haar nichtjes nam ze in vertrouwen. Gelukkig veroordeelde die haar niet. Maar het taboe was zo groot dat het tien jaar duurde voordat ze er meer mensen over durfde te vertellen.
De roddel de wereld in
Maar dat was een proces. Ze vond het, vooral naar partners toe, moeilijk om open en eerlijk te zijn over haar diagnose. Op een gegeven moment kwam ze een man tegen die ze leuk vond. Hij stond erop geen condoom te gebruiken en Taina durfde hem niets te zeggen. Ze was verliefd en was bang hem kwijt te raken. Ze werd zwanger van hem en was een poosje gelukkig. Helaas vond een ex papieren met de oproep voor een tussentijdse controle en bracht hij de roddel de wereld in dat ze aids zou hebben. Hierdoor kwam haar partner erachter. Na een test bleek hij negatief te zijn.
Houvast
“God geeft niemand een kruis dat die niet dragen kan”, is het motto van Taina. Ze is opgegroeid met een sterk geloof in God en hij is haar houvast, haar vertrouwenspersoon en haar toeverlaat. Zij ziet het virus dan ook als haar lot en daar kan ze mee leven. Ze blijft positief en geniet van kleine dingen. Ondanks dat de schaamte rond hiv zo’n beetje met de paplepel ingegoten is, groeide haar zelfvertrouwen en de drang om er open over te kunnen praten. Eerst vertelde ze het aan haar moeder, maar die reageerde niet echt op het nieuws, waarschijnlijk omdat ze het niet begreep. Voor de reactie van haar vader was ze banger: wat als hij haar zou laten vallen? Gelukkig was dat niet het geval. Hij accepteert haar zoals ze is, een zegen.
Beeld Vivian Keulards
Gehoord en gesteund
Inmiddels is Taina moeder van vier kinderen en werkt ze als ambulant begeleider voor mensen met een beperking of die niet voor zichzelf kunnen zorgen. Daarnaast werkt ze als vrijwilliger bij de Hiv Vereniging en bij Stichting ShivA. Ze hoopt een steun en voorbeeld te kunnen zijn voor andere Antillianen, want het taboe en de schaamte zijn niet meer van deze tijd. Zelf heeft ze het gevoel dat hiv haar iets belangrijks gegeven heeft: mededogen. Haar eigen eenzaamheid en het feit dat er niemand voor haar was na haar diagnose hebben haar geïnspireerd er juist dan te zijn voor lotgenoten. Te zorgen dat anderen wél gehoord en gesteund worden. Haar boodschap voor lotgenoten is: “Zoek iemand die je kunt vertrouwen en deel het. Wees lief voor jezelf en zorg dat je verder kunt. Geniet van het leven!”
Dit artikel verscheen eerder in hello gorgeous #43.
Tekst Charlot Spoorenberg Beeld Vivian Keulards
