Ik zit op een bankje in het bos en buig mij over mijn laatste column voor hello gorgeous. De herfst heeft zijn intrede gedaan en de zon schijnt op de bladeren, die zijn veranderd van groen naar geel en rood. Nog heel even laat de natuur ons zien hoe mooi loslaten kan zijn. In 1891 schreef de Franse dichter Edmond Haraucourt de legendarische woorden ‘Partir, c’est mourir un peu’. Afscheid nemen is een beetje sterven. En hij heeft gelijk. Het voelt raar om voor de laatste keer de ruimte op deze pagina in te nemen, alsof ik een stukje van mijzelf hier op deze bladzijden achterlaat.
Meer dan twee jaar lang heb ik op deze plek mijn gedachten en gevoelens opgeschreven en met jullie gedeeld. In die twee jaar is er veel gebeurd. Ik ben door een roller coaster van emoties en gevoelens gegaan. Van ziek ging ik naar gezond. Van verdrietig naar blij. Van schaamte naar iets minder schaamte. Van absolute chaos en verwarring in mijn hoofd over de diagnose naar rust en stabiliteit. De dagen gingen over in weken. De weken in maanden. En, uiteindelijk, de maanden in jaren. En met elke dag die voorbij ging, nam de invloed van hiv op mijn dagelijks leven een klein beetje af. Tegenwoordig neem ik ’s ochtends mijn medicijnen. Een paar keer per jaar ga ik op controle in het ziekenhuis. En daar houdt het voor nu op.
Deze herfst en deze winter laat ik hopelijk ook mijn zelfstigma gaan. De schuld, de pijn, het verdriet en het verwijt. Misschien zelfs de schaamte. Het is tijd voor de toekomst. Twee jaar geleden schreef ik op deze plek dat ik hoop om ooit op een poster te staan van de Hiv Vereniging. Om open aan iedereen te kunnen laten zien dat er leven is na de diagnose. Die wens is er nog steeds. Zo open ben ik nog niet over mijn status. Maar ik volg het pad zoals zoveel van jullie voor mij hebben gedaan. Van zelfstigma en zelfverwijt naar zelfliefde en zelfacceptatie.
Zodat ik ooit vol trots een foto van mijzelf kan publiceren waarop staat: Ik ben Sterre en ik heb hiv. Nog heel even geduld.
Deze column verscheen eerder in hello gorgeous #37.
Tekst Sterre Illustratie Miranda Nell
