Onze stichting bestaat deze maand zeven jaar. Tijd voor een gesprek met voorzitter Wiebe van der Woude (62). “Geweldig dat we het na zeven jaar nog zo goed doen.”
Eind november 2012 werd het eerste nummer van ons magazine gepresenteerd. Omdat we een uitgever nodig hadden, startten we een stichting. Inmiddels zijn we bijna zeven jaar en 27 nummers verder en doet de stichting meer dan alleen het magazine uitgeven. Het bestuur van hello gorgeous bestaat momenteel naast Wiebe uit Kees Wolfswinkel (penningmeester) in het dagelijks leven registeraccountant, Internist Kees Brinkman (secretaris) en advocaat Oscar Hammerstein (algemeen bestuurslid).
Wiebe, waarom zei je destijds ‘ja’ tegen de voorzittersfunctie?
“Ik zei ‘ja’ vooral vanwege de manier waarop hello gorgeous te werk gaat. Als vrijwilligers zo’n prachtig blad vanuit het niks weten op te zetten en dan ook nog met zo’n hoge kwaliteit … daar wilde ik wel bij horen.”
Hoe gaat het met de stichting?
“Financieel staan we er redelijk goed voor en ik vind dat de kwaliteit al die jaren heel hoog is gebleven. Niet alleen van het magazine, maar ook van alle andere activiteiten. Kijk naar de Stigma Experience van vorig jaar. Hier kan men ervaren hoe het is om gestigmatiseerd te worden. Dat is een heel bijzondere installatie geworden. Geweldig dat we het na zeven jaar nog zo goed doen.”
Vorig jaar was een erg productief jaar voor ons, waar we als kleine stichting bergen hebben verzet. Met de Positively Dutch-campagne, de Engelstalige en de Surinaamse editie van hello gorgeous én de Stigma Experience. Hoe kijk jij terug op 2018?
“Het was echt een gekkenhuis en ik heb enorm veel waardering voor alle mensen die zich voor ons hebben ingezet. Het was hard werken, maar het plezier spatte ervan af.”
Waar ben je het meest trots op?
“Op onze vernieuwingskracht. De Stigma Experience is echt innovatief. Ook op de manier waarop het werk tot stand komt. Dat je allemaal mensen om je heen verzamelt die met veel enthousiasme het werk oppakken en met eigen initiatieven komen. Ik ben er elke keer weer van onder de indruk.”
In Nederland zijn er heel veel organisaties en groepen die zich met hiv bezighouden. Hoe verhoudt hello gorgeous zich tot de rest van deze organisaties?
“Op het magazine staat ‘schaamteloos over hiv’. Dat is een manier van communiceren waarmee je je heel duidelijk neerzet als een stichting die niks uit de weg gaat. Het komt voor mij meer recht uit het hart dan bij de organisaties met betaalde medewerkers.”
Hoe vind je de samenwerking tussen de vele hiv-organisaties die ons land kent?
“Het Aidsfonds heeft een nieuwe directeur die zich erg openstelt naar andere organisaties. Misschien heeft dit te maken met het feit dat hij zelf hiv heeft. De Hiv Vereniging doet ook veel met weinig mensen. De verhouding tussen hello gorgeous en met name deze organisaties is heel goed. Vroeger had het misschien tot een discussie met het Aidsfonds geleid als wij donateurs gingen werven. Voor je het weet, concurreer je elkaar de tent uit. Tegenwoordig zien we elkaars kracht en aanvulling.”
Er zijn tegenwoordig meerdere bladen over hiv op de markt, waaronder het verenigingsblad van de Hiv Vereniging en een aantal bladen van farmaceuten. Wij horen geluiden dat dit misschien te veel van hetzelfde zou zijn en dat we onze krachten allemaal zouden moeten bundelen om één magazine te maken. Hoe denk jij hierover?
“Ik heb zelf geen moeite met de bladen van de farmaceuten. Die hebben toch een andere doelstelling dan ons magazine. Ze gaan regelmatig ook over stigma, maar dat is aanvullend. Ik vond het destijds wel jammer dat het niet gelukt is om samen met de Hiv Vereniging één tijdschrift te maken. Ook omdat we dezelfde doelgroep bedienen.”
Zie jij het in de toekomst gebeuren dat we weer een keer met ze om de tafel zitten?
“Dat lijkt me wel. Je hebt toch beperkte financiële middelen en als je producten maakt die elkaar deels overlappen, dan is het goed om samen te werken. Ik heb de indruk dat zowel bij hello gorgeous als bij de Hiv Vereniging de behoefte niet meer zo groot is om samen te werken aan één blad, maar persoonlijk vind ik het gek.”
Foto Ad Serné
In ons nieuw meerjarenplan staat onder meer dat we ons als stichting meer moeten laten gelden. Kun je uitleggen wat hiermee bedoeld wordt?
“Als je een doelstelling hebt – het normaliseren van hiv door stigma en zelfstigma aan te pakken – die voor veel mensen belangrijk is, is het ook goed om zelf zichtbaar te zijn. Lang niet iedereen kent ons, ook niet iedereen met hiv. Daar zou je met meer publiciteit verandering in kunnen brengen. Ook als het gaat om onderwerpen waar je je als stichting zorgen om maakt, zouden we ons meer kunnen laten horen. Maar je meer laten gelden heeft ook te maken met laten zien wat we doen en wat dat teweegbrengt, bij mensen met hiv en hun omgeving. Daar zijn we nu nog te bescheiden in.”
We willen ook meer diversiteit, met name in het bestuur. Hoe gaan we die diversiteit stimuleren?
“Ik ben altijd heel blij dat we in ons magazine tamelijk divers zijn. En wat het bestuur betreft: daar moeten we echt werk van maken. Het is niet zo gemakkelijk. In het verleden hebben we diverse mensen gevraagd om in het bestuur zitting te nemen. Maar men is vaak benauwd om alles wat het werken als onbezoldigd bestuurslid met zich mee zal brengen. We zullen dus duidelijker moeten uitleggen dat het belangrijk werk is en dat een beloning niet de overweging zou moeten zijn. Bovendien is bestuurslid geen dagtaak. En we zullen nog beter moeten zoeken naar vrouwen en naar kleur voor ons bestuur.”
Sinds 2015 zijn we een ANBI. Wat betekent dit?
“Het is een service naar onze achterban toe. Als je geld doneert, is dit af te trekken bij de belastingaangifte. Het is daarnaast ook goed om als stichting een bepaalde financiële onafhankelijkheid te hebben. We zijn nu bezig om donateurs te werven, die in ruil voor hun donatie het blad gratis thuis kunnen krijgen. Echter, we doen meer dan het magazine. Ook voor die andere projecten zouden mensen kunnen doneren. Je kunt daarbij denken aan schenkingsaktes en legaten. We hebben daar nu nog niks mee gedaan, maar het is zeker de moeite waard. Er is nog een wereld te winnen.”
In 2022 bestaan we tien jaar. Hebben we dan nog bestaansrecht, volgens jou?
“De noodzaak voor ons werk zal er dan nog zeker zijn. Stigma is erg hardnekkig en op het moment dat mensen met hiv hun verhaal doen in ons blad of in een workshop werkt dit ontzettend bevrijdend. Daardoor durven andere mensen op hun beurt meer te vertellen over hoe zij het leven met hiv ervaren. Het is nog best een karwei om ervoor te zorgen dat mensen met hiv niet meer met een geheim rond hoeven te lopen. Ik denk dat dit nog jaren duurt.”
Wil je donateur worden van hello gorgeous? Dat kan vanaf € 3 per maand. Meer mag natuurlijk ook. Ga dan naar hellogorgeous.nl/doneren.
Dit artikel verscheen eerder in hello gorgeous #28.
Tekst Leo Schenk Fotografie Ad Serné
