Bart van Rooijen (60) coördineert de activiteiten voor mensen met hiv voor Humanitas in Groningen.
Bart, wat doet Humanitas?
“Het is een landelijke vereniging voor maatschappelijke dienstverlening, opgericht na de Tweede Wereldoorlog. Hulpverlening was in die tijd nog helemaal uitbesteed aan de zuilen en Humanitas wilde over de zuilen heen springen. Of je nu gelovig bent of niet moest niet ter zake doen. Wij zijn een vrijwilligersorganisatie en Groningen heeft de grootste afdeling van het land. Er werken hier drieduizend vrijwilligers en zesduizend mensen maken gebruik van onze diensten. Er zijn diverse projecten met betaalde coördinatoren, maar het meeste werk wordt uitgevoerd door vrijwilligers.”
Hoe komt het dat jullie zo groot zijn?
“Toen ik hier kwam, zaten we in een keldertje in de Hereweg. Het jaar daarop, in 1995, besloot de gemeente dat Humanitas de opvang van vluchtelingen moest doen. Sindsdien zijn we flink gegroeid en inmiddels zitten we in een groot pand aan de Akerkhof.”
Hoe kwam jij terecht bij Humanitas?
“Ik had de kunstacademie gedaan, maar wilde iets anders met mijn leven en ben een opleiding voor inrichtingswerk begonnen. Ik ben hier in 1994 begonnen als vrijwilliger en kreeg toen een stageplek aangeboden. De stageplek werd een Melkertbaan en daarna kreeg ik een vaste baan hier.”
Wat doe je zoal?
“Ik doe de vriendschapskringen voor mensen met een verstandelijke beperking en ik heb veel met vluchtelingen gedaan. Ik ben ook altijd heel erg betrokken bij de kindervakantieweken, voor kinderen die om de een of andere reden anders niet op vakantie kunnen. en activiteiten voor vluchtelingen.”
Foto Henri Blommers
Zie je dat armoede toeneemt in jullie regio?
‘Helaas wel. Een voorbeeld hiervan zie je bij onze Sinterklaas actie, waarbij we cadeautjes kopen voor kinderen van ouders met een beperkt budget. Dat project zat een tijd in het slop maar we zien dat de vraag hiervoor de laatste jaren weer stijgt.”
Je coördineert ook de hiv-activiteiten. Hoe komt het dat Humanitas dit doet?
“Nadat de regio-coördinator van de Hiv Vereniging ermee stopte was er niets voor mensen met hiv in Groningen. Humanitas is toen in het gat gesprongen.”
Wat doen jullie zoal?
“We hebben een maandelijkse hiv-café voor iedereen met hiv. Daarnaast heeft NOPPAL (Noordelijk Platform voor Positieve Allochtonen, red.) ook een keer per maand een café. Dat loopt erg goed en wordt bezocht door migranten uit de hele provincie, inclusief vluchtelingen uit AZC’s (Asielzoekerscentra ’s, red.). Er zijn dan ook regelmatig voorlichtingen over hiv en asiel aanvragen.”
Wat is jouw rol hierin?
“NOPPAL is heel zelfredzaam en ik ben hun aanspreekpunt. Meestal regel ik de financiën, doe de subsidieaanvragen en schrijf het werkplan. Ik word er ook bij geroepen als er problemen zijn, bijvoorbeeld als iemand vervelend is in het café. Ze hebben een aantal vrijwilligers die al het werk doen. Zo bezoeken ze AZC’s in het noorden om asielzoekers met hiv bij te staan.”
Zijn er nog meer activiteiten?
“Er is een vrouwengroep, maar dat wordt vooral door het ziekenhuis hier georganiseerd. Ook bieden we persoonlijke ondersteuning door buddy’s. Allochtonen maken hier vooral gebruik van.”
Wat mij opvalt is jullie naam: hiv/aids steunpunt. Dat aids past nu toch niet meer bij deze tijd?
“Ik heb er nog nooit iemand over horen klagen. Wacht, er was ooit iemand uit een AZC die hetzelfde zei. Ik zal het hier eens in de werkgroep gooien.”
Meer over de activiteiten van Humanitas in Groningen vind je op humanitas.nl/districten/district-noord/activiteiten/ en op de site van NOPPAL.
