In deze nieuwe rubriek zetten we onze huisdieren in het zonnetje. Dit keer honden Sammy (15) en Moro (6) van Sjako (54).
“Ik heb twee honden, Sammy (een kleine bruine podenco) en Moro (een zwarte galgo). Het zijn jachthonden uit Spanje, afgedankt door jagers die aan het eind van het jachtseizoen hun jachtroedel selecteren op kwaliteit en eventuele voortplanting. Mijn honden zijn gelukkig door hun jager netjes afgeleverd bij een Spaans asiel. Veel andere honden worden opgehangen aan een boom, worden gedumpt in de wildernis of komen in een Spaanse perrera(= dodingskennel) terecht. In Spanje worden deze honden niet gezien als huisdier maar als jachtinstrument, vandaar dat de Spaanse overheid dit oogluikend toestaat.
Zodra zo’n hond het geluk heeft dat het in een regionaal asiel terecht komt, wordt hij helemaal onderzocht door een dierenarts, krijgt hij alle benodigde inentingen en een Europees paspoortje, en wordt het dier klaargemaakt om via een stichting geplaatst te worden in een ander land. Zelf ben ik zo’n twaalf jaar vrijwilliger bij twee stichtingen hier in Nederland, Podencoworld en Greyhoundfriends. Deze stichtingen zetten zich in voor podenco’s en galgo’s om via de website en social media een goed tehuis voor ze te zoeken.
Eigenzinnig
Sammy heeft zijn eerste vijf jaar bij een jager doorgebracht en woont nu tien jaar bij mij. Ik was toen aan het werk in een Spaans asiel. Sammy en ik zagen elkaar, de vonk sloeg over en sinds die dag zijn we onafscheidelijk. Sindsdien hebben we regelmatig als opvanggezin gefungeerd. Dat houdt in dat een hond vanuit een Spaans asiel wordt opgevangen in een gezin om hem sneller te socialiseren en te laten wennen aan een huiselijke omgeving. De honden uit het asiel zijn namelijk opgevoed door andere honden en meestal opgegroeid in de meest bizarre omstandigheden.
Zelf ben ik geboren en getogen op een boerderij, dus eigenlijk altijd omringd geweest door dieren. Wij kregen in ons gezin ook altijd eigen dieren, variërend van een wandelende tak tot een pony. Het doel was om bewust te worden van het feit dat wij als mensen verantwoordelijk zijn voor het welzijn en de verzorging van dieren.
Podenco’s en galgo’s hebben een gevoelig en eigenzinnig karakter. Dat trekt mij erg aan in deze honden. Het zijn net clowns, ze hebben een bepaalde elegantie en zorgen dagelijks voor een big smile. Ik kan me een leven zonder honden niet voorstellen. Het overlijden van zo’n hondenmaatje heb ik eens meegemaakt en is een groot verdriet. De speciale band die we hebben, maakt het leven iedere dag weer bijzonder.”
Dit artikelel verscheen eerder in hello gorgeous #24.
Tekst Leo Schenk Fotografie Henri Blommers
