Vandaag (vrijdag) is de laatste dag van de aidsconferentie met Bill Clinton als speciale spreker, een samenvatting van hoogtepunten en de presentatie van de volgende plek die de conferentie gaat organiseren: San Francisco en Oakland. Er is al veel emotioneel gekwek over of dat een goed plan is of niet in verband met het Amerika van Trump. We gaan kijken hoe die discussie zich vandaag gaat ontwikkelen. Maar eerst wat interessante inzichten van de donderdag.
De hele week lieten de sekswerkers veel van zich horen. Met hun rooie paraplu’s waren ze duidelijk aanwezig in de Global Village en op gezette tijden trok er een kleine caravaan van dansende en zingende sekswerkers door de gangen van de conferentie. Afgelopen zaterdag was er al een delegatie conferentiegangers op bezoek op de wallen en op dinsdag was er een protestmars door de stad van de RAI naar de oude stad. Ook waren er best wat sessies die specifiek over sekswerk gingen en kwam het onderwerp sekswerk ook regelmatig terug in sessies die niet specifiek over sekswerk gingen. Een mooie opbrengst in bewustwording waar het in vorige edities van de aidsconferenties vaak aan ontbrak.
Jouw hello gorgeous verslaggever Gerrit Jan Wielinga realiseerde zich aan het begin van de week dat hijzelf als voormalig porno acteur een ex-sekswerker is en door vrienden en vriendinnen niet onbekend met sekswerk via datingsites, in bordelen en op de baan (You know who you are!). Hij verbaast zich dan ook steeds over het morele gekrakeel rondom deze beroepsgroep en de absurde regelgeving waar de vakbroeders en zusters overal ter wereld zich aan moeten onderwerpen.
Het Zweedse model
Op donderdag was er een persconferentie waarin twee studies werden gepresenteerd over de gevolgen van wat internationaal ‘the Nordic model’ heet, maar wat in Nederland het Zweedse model genoemd wordt en regelmatig wordt bediscussiëerd door nepfeministen en bemoeizuchtige socialisten om het probleem van de vrouwenhandel mee op te lossen. In het kort komt het erop neer dat klanten van sekswerkers (hoerenlopers) in overtreding zijn als ze naar de hoeren gaan. Maar er zitten ook andere aspecten aan, bijvoorbeeld dat sekswerkers geregistreerd moeten zijn en dat mensen die directe diensten aan sekswerkers verlenen, als schoonmakers, vervoerders en beveiligers ook in overtreding zijn (het zogenaamde pooiersverbod).
Het Zweedse model is in Vancouver ingevoerd in 2014 en in Parijs in 2016. De onderzoekers stelden vast dat sinds de invoering flink minder sekswerkers gebruik maken van de speciale diensten op gebied van zorg en recht. De onderzoeker uit Parijs stelde vast dat op de goed verlichte delen van de tippelzone geen hoeren meer te vinden waren omdat hun klanten niet gearresteerd willen worden, de sekswerkers verhuisden gewoon naar plekken die meer afgelegen en minder goed verlicht waren. Niet goed voor hun veiligheid. Ook stelde ze vast dat veel sekswerkers ineens van stad naar stad trokken zodat ze moeilijker te traceren waren door de zedenpolitie die iedereen om hen heen zou moeten arresteren op basis van deze nieuwe sekswet.
Ook in Zweden is al vastgesteld dat veel sekswerkers het illegale circuit in zijn gegaan na het ingaan van de wet die hen juist zou moeten redden van uitbuiting en geweld.
Het Nieuw-Zeelandse model
Hoe anders doen ze het in Nieuw-Zeeland. Daar geldt het pooiersverbod voor sekswerkers onder de 18, maar iedereen boven de 18 die legaal (en niet op een vakantievisum) in het land is, mag daar het oudste beroep van de wereld uitoefenen zonder sancties. Ben je een pooier, of run je een bordeel, dan heb je een vergunning nodig, maar als vier sekswerkers besluiten samen iets op te zetten, dan is er niemand die hen wat in de weg legt. Zorg en recht zijn laagdrempelig toegankelijk en als je graag wilt overstappen naar een ander soort beroep, dan heb je recht op een uitkering. Net als in Nederland betaal je als sekswerker gewoon belastingen, maar anders dan in Nederland heeft de Nieuw-Zeelandse staat zich verbonden aan het wegnemen van het stigma op sekswerk en het promoten van de rechten van sekswerkers.
In de rest van de wereld is sekswerk meestal verboden, met alle gevolgen van dien. Sekswerkers worden door de maatschappij buitengesloten, gediscrimineerd en lopen altijd het risico opgepakt te worden. Sekswerkers hebben slechte toegang tot gezondheidszorg en hebben geen rechten. Geen wonder eigenlijk dat sekswerkers een grote kans hebben om dood te gaan aan de gevolgen van aids, als ze al niet voortijdig worden vermoord. Het repressieve stelsel werkt niet. Het is moralistisch en als je er eerlijk naar kijkt maatschappelijk onethisch. Heel terecht dus dat tijdens de aidsconferentie sekswerkers van overal uit de wereld afschaffing van criminalisatie van sekswerk en de criminalisatie van klanten en ‘pooiers’ eisen.
Meer informatie over het Nieuw-Zeelandse model vind je hier, en hier kun je de persconferentie over sekswerk van donderdagochtend bekijken
Op naar de stigma sessie waar hoofdredacteur van hello gorgeous, Leo Schenk één van de co-voorzitters is.
Stigma
De sessie begint met de minister van volksgezondheid van Canada die trots verteld over hoe ze in Canada met stigma omgaan. Maar na het verhaal van de persconferentie over sekswerk in Vancouver luister ik toch een stuk kritischer dan mevrouw de minister misschien van haar toehoorders verwacht. Zo vertelt ze opgetogen dat mensen die geen meetbare viral load hebben vóór de seks niet meer hoeven te vertellen dat ze hiv hebben aan hun sekspartner. Hoewel de minister een U=U T-shirt aanheeft terwijl ze achter het spreekgestoelte staat, vraag ik me af wat er dan in hemelsnaam gebeurd met mensen die nog wel een meetbare viral load hebben. Worden die net als in buurland de VS voor decennia achter de tralies gegooid? Ik heb niet eens zin om het te googlen. Huichelarij. Maar goed, na jaren een traditioneel conservatieve regering in Ottawa, is het kabinet Trudeaux natuurlijk een opluchting. Inmiddels heeft zijn kabinet spijt betuigd voor de jarenlange door de staat gesanctioneerde discriminatie van de inheemse bevolking, al is hij er natuurlijk nog lang niet.
Lees hier meer over de criminalizatie van hiv in Canada(Ja, toch gegoogeld…)
Het grote nieuws (dat eigenlijk geen nieuws is) is dat stigma gemeten kan worden en dat interventies om stigma terug te dringen kunnen rekenen op wetenschappelijke ondersteuning. Er is geen reden voor politici of beleidsmakers om te zeggen dat interventies om stigma terug te dringen geen wetenschappelijke basis hebben, want dat hebben ze wel. De bal ligt bij de overheden om de juiste keuzes te maken voor een gelukkige bevolking.
Zin om je te verdiepen in stigma onderzoek? Bekijk hier de website van de Stigma Index
Pratend over stigma, hello gorgeous was tijdens de aidsconferentie aanwezig met ‘the stigma experience’. Een container die recht voor de ingang van de conferentie geplaatst was waar je het stigma rondom hiv kon ondergaan. De experience duurde ongeveer tien minuten waarin je als bezoeker begeleidt door een groep vrijwilligers op een heel persoonlijke manier geconfronteerd wordt met de meest nare vooroordelen die over hiv bestaan. Sommige bezoekers konden het niet aan en liepen halverwege weg, anderen waren diep onder de indruk en waren zich niet bewust van de vooroordelen waarmee mensen met hiv geconfronteerd kunnen worden. Binnenkort komt hello gorgeous met een video over dit bijzondere project.
In een sessie over mentale gezondheid van mensen met hiv, leerde de zaal dat het stigma een verpletterend effect kan hebben op mensen met hiv en dat de mentale gezondheid van mensen met hiv heel veel uitmaakt voor de behandeling met hiv-remmers. Helaas rust er ook op mentale gezondheidszorg zelf ook een stigma, waardoor minder dan 1% van alle budgetten die aan gezondheidszorg uit worden gegeven aan mentale gezondheid. De psychiater van het Groote Schuur Hospital in Kaapstad verzuchtte dat het een hele tour was om respect van de andere professionals in het ziekenhuis te krijgen. Gelukkig lukte het haar wel om verschillende projecten rondom mentale gezondheid voor pubers met hiv op te zetten met zelfs vrijwillige medewerking van die collega’s die mentale gezondheidszorg eigenlijk maar kwakzalverij vinden.
Anale gezondheid
De laatste sessie van de dag werd groots aangekondigd als een sessie over anale gezondheid. Ik had gehoopt dat we het inderdaad over de lusten en de lasten gingen hebben van de kont, maar het bleek, na een voortreffelijke introductie van Henri de Vries en een excellente uitleg over anale seks bij transgenders van Tshepo Ricki Kgositau vooral een fuik te zijn over het aanbrengen van microbicides in de kont via anale douches.
Ok. Als er geen PrEP en condooms beschikbaar zijn en het type waarmee je seks gaat hebben een meetbare viral load heeft, dan is een anale douche met antivirale middelen die je in je kont spuit waarschijnlijk superhandig, maar jouw hello gorgeousverslaggever zag het vooral als een hobby van een paar wetenschappers die aan het geeken zijn op een dood spoor. Vooral toen uit onderzoek bleek dat meer dan 80 procent van de homo’s anaal doucht en de rest niet omdat het nog nooit in ze is opgekomen gingen de alarmbellen rinkelen. Noem me lui of smerig, maar ik heb geen probleem met stront aan een snikkel.
Tekst Gerrit Jan Wielinga Fotografie Marten van Dijl IAS
