Het is altijd schrikken als iemand uit je directe omgeving hiv oploopt. Maar wat als diegene een van je ouders is? Jasmijn (15) hoorde al op vroege leeftijd dat haar moeder hiv heeft.
“Ik was volgens mijn moeder vier toen ik er voor het eerst naar vroeg. Ze nam altijd openlijk haar pillen voordat ze ging eten en ik wilde weten waarom dat was. Ze legde het uit en naar het schijnt vroeg ik meteen daarna of ik chocolade mocht, haha. Naarmate ik ouder werd, legde ze er meer over uit en kwam ik er steeds beter achter wat hiv is en doet. Ik ben ermee opgegroeid, het werd iets gewoons voor mij. Ik vind het fijn dat ze er nooit geheimzinnig over heeft gedaan. Daardoor heb ik het zelf ook nooit als een taboe gezien of als iets wat heel erg eng is.”
Grieperig
“Ze vertelde ooit dat twintig jaar geleden, toen zij te horen kreeg dat ze hiv-positief is, de prognose was dat ze nog maximaal zes jaar zou leven. Op dat moment besefte ik: oh… het kan dus dodelijk zijn. Best heftig, daar heb ik toen wel een poosje over nagedacht.
Ik merk er niet veel van dat mijn moeder hiv heeft. Ze heeft meestal veel energie. Ze heeft veel vrijwilligerswerk gedaan en heeft een poosje geleden een eigen bedrijf opgezet. Vroeger was mijn moeder soms wel moe als bijwerking van haar medicijnen. Ze verandert regelmatig van soort, en het is wel voorgekomen dat een nieuw medicijn haar grieperig maakte. Dat zijn momenten waarop ik er iets van meekrijg.
Foto Caroline Bijl
Mijn moeder is heel open over haar hiv en ik maak er ook geen geheim van. Ik denk dat mijn meeste vrienden en klasgenoten het wel weten. Ik vertel erover als het ter sprake komt, zoals vanmiddag toen ik aan een vriend vertelde dat ik dit interview ging doen. Het is niet zo dat ik er snel uit mezelf over begin.”
Opluchting
“De meeste mensen aan wie ik het vertel, doen er over het algemeen heel normaal over. Vaak weten ze er niet zo veel van en dan leg ik het uit. Soms zijn ze bang dat ze besmet raken als ze bijvoorbeeld uit haar glas zouden drinken. Als ik uitleg dat het zo niet werkt dan zijn ze gerustgesteld; ze gaan niet anders naar mijn moeder kijken. Integendeel: mijn beste vriendinnen zien mijn moeder eerder als een soort tweede moeder
Ik ben haar eerste kind. Ze zeiden destijds wel dat haar baby geen hiv zou krijgen, maar ze vond het toch een beetje eng. Toen ik geboren was, moesten er testen worden gedaan om daar zeker van te zijn. Ik bleek gezond te zijn, dus dat was een hele opluchting. Bij de geboorte van mijn broertje was ze er eigenlijk al niet meer bezorgd over.
Er zijn ook tieners met hiv, daar ben ik me bewust van, dus ik weet dat ik voorzichtig moet zijn en veilig moet vrijen. Maar ik ben ook niet overdreven op m’n hoede.”
Dit artikel verscheen eerder in hello gorgeous #21.
Tekst Caspar Pisters Fotografie Caroline Bijl
