Je hoeft niet allemaal hetzelfde na te streven om samen sterk te staan. Diversiteit en inclusiviteit gaan op verschillende niveaus hand in hand voor transvrouw Valentijn. Dat iedereen daaraan bijdraagt is voor haar vanzelfsprekend, maar nog niet altijd realiteit.
Als Valentijn de Hingh (26) en ik elkaar spreken is het een mooie zonnige avond en zijn net de prachtige foto’s gemaakt voor dit artikel. Valentijn is model, schrijver en dj. Maar veel mensen kennen haar van de documentaire waarin Hetty Nietsch Valentijn – die dan nog lichamelijk een jongen is – van haar achtste tot haar zeventiende volgt. In 2007 besluit Valentijn tot een geslachtsoperatie. Toch besluit ik bewust geen vragen te stellen over de documentaire van toen. Ik ben benieuwd naar de Valentijn van nu. Wat houdt haar bezig, wat zijn haar drijfveren en haar idealen en waarom was ze ambassadeur van Pride/EuroPride 2016.
Ambassadeur
Waarom Valentijn dit jaar ambassadeur was, is duidelijk. “Allereerst was het heel leuk om te doen, maar nog belangrijker is dat het een instituut is. Nergens klinkt de stem voor acceptatie van LHBT’ers luider dan tijdens Pride. Voor mijzelf is het heel belangrijk om dan het belang van diversiteit en inclusiviteit te benadrukken. Daarom ben ik er ook zo blij mee dat Pride van vooral een evenement voor homomannen, steeds meer een evenement voor de hele LHBT-gemeenschap is geworden.
Trots zijn op wie je bent is iets wat voor veel transgenders nog heel ver weg is, dus daarom is het zo belangrijk om samen met de hele diverse gemeenschap openlijk te vieren dat je vrij bent om te zijn wie je bent. Ik hoop dat veel transgenders die deze vrijheid nog niet ervaren en zich misschien alleen voelen, weten dat het feest ook voor hen wordt gevierd. Tegelijkertijd vind ik het ook belangrijk dat we daar als een eenheid staan. Die eenheid is niet altijd vanzelfsprekend, de belangen van bijvoorbeeld homo’s en transgenders zijn lang niet altijd hetzelfde. Maar in mijn ogen mogen we nooit vergeten dat we met de Stonewall rellen in 1969 samen de strijd voor emancipatie begonnen zijn, het zou jammer zijn als we elkaar halverwege kwijtraken. Uiteindelijk staan we samen nog altijd sterker. Dat de organisatie van Pride mij als ambassadeur heeft gevraagd, is een duidelijk statement dat zij dit ook belangrijk vinden.”
Man/vrouw
“Ik ben altijd heel open geweest over mijn eigen verhaal en ervaringen in de hoop dat ik een voorbeeld kan zijn voor andere transgenders. Maar ook om een duidelijk statement te maken dat transgenders er zijn en dat we niet gek of raar zijn. Maar voor mij is dat niet genoeg. Ik vind ook dat de maatschappij als geheel zich veel meer zou moeten openstellen en kritischer naar zichzelf zou moeten kijken.
Zo is de indeling man/vrouw heel bepalend. Het geeft aan wie je bent, wat je kunt en wat je mag in onze samenleving. Alleen gaan deze rigide labels voor transgenders niet op. Zelf werd ik toen ik zestien was bijvoorbeeld bloednerveus als ik tijdens een sollicitatie moest invullen of ik een man of een vrouw was. Identiteit is lang niet altijd iets vasts en mensen zijn niet in een hokje te duwen. Zolang dat wel gebeurt, zal dat leiden tot ongelijkheid, pesterijen, agressie en uitsluiting.
Het zou normaal moeten zijn om met je identiteit te spelen, zodat iedereen kan ontdekken wat fijn en goed voelt. Zover zijn we nog lang niet. Samenleven is niet voor niets een werkwoord, het is een constante inspanning richting de ander. Maar niet iedereen is bereid om die investering te doen, als het te ingewikkeld wordt haken we al snel af. Ik zie gelukkig wel vooruitgang in de manier waarop er over transgenders gesproken wordt, dat is de laatste jaren respectvoller geworden.”
Verlies aan steun
Het leven met hiv is niet iets waar Valentijn zich specifiek voor inzet. Maar haar overtuiging dat in onze samenleving iedereen de mogelijkheid moet hebben om zichzelf te kunnen zijn en zelf te bepalen hoe je je leven wilt leiden is universeel en geldt dus ook voor mensen met hiv.
“Wat mij bij hiv altijd heel erg raakt is het verlies aan steun doordat het sociale vangnet om mensen heen vaak wegvalt en daarmee het gevoel van onvoorwaardelijke veiligheid en bescherming. Dit zie je in Afrika, maar ook nog steeds in Nederland. De angst om geïnfecteerd te worden speelt nog altijd een rol. Ook hier zou de maatschappij een inspanning moeten leveren om zich meer open te stellen en beter geïnformeerd te zijn, zodat mensen niet met stigma en taboes te maken krijgen.
Hiv is specifiek voor transgenders zeker een relevant onderwerp, omdat wereldwijd relatief veel transgenders veroordeeld zijn om sekswerker te zijn en daardoor een groter risico lopen. Transgenders mogen vaak alleen als fetisj bestaan, sekswerk is dan soms de enige manier om liefde en seks te ervaren. Daarbij is er ook een financiële noodzaak, want transgenders hebben te maken met discriminatie op de arbeidsmarkt.”
Lees de rest in hello gorgeous #16.
Tekst Anouk Benden Fotografie Henri Blommers
