Al ruim twintig jaar kom ik in Barcelona. De meeste mensen die ik daar ken, weten niet dat ik hiv heb. Deels komt dat omdat mijn Spaans niet goed genoeg is en hun Engels te beperkt om een gesprek hierover te kunnen voeren. Maar belangrijker is dat hiv op vakantie zelden ter sprake komt en er voor mij geen reden is om erover te beginnen. Hiv heeft ook vakantie. Al gaan mijn pillen natuurlijk altijd mee.
Vanaf half december zat ik drie weken in een fijn appartement in het centrum van de Catalaanse hoofdstad. Helemaal in mijn element. Weg van het werk en alle prettige drukte rond de organisatie van een congres op Wereld Aids Dag. Werk en hiv bleven thuis. Op een mooie foto van de campagne hiv uit de kast na.
De twee weken vóór mijn vakantie fietste ik iedere ochtend naar mijn werk langs een enorme zuil aan de Amsterdamse Prinsengracht. Met aan de ene kant de poster van Jeffrey en aan de andere zijde het portret van Eliane. Ik werd er steeds heel vrolijk van. Dat de poster van Jeffrey na twee dagen behoorlijk stukgetrokken was, kon mijn goedgemutste stemming niet bederven. Wat een helden zijn deze rolmodellen. Allemaal.
Ik heb van de posterzuil foto’s genomen met de Westerkerk in de ochtendzon op de achtergrond en – ouderwets als ik ben – afdrukken laten maken. Soms vind ik het fijn om dingen te kunnen vasthouden. Eliane, die ik op het congres zag, heb ik haar foto gegeven. Die van Jeffrey zat in mijn vakantietas en heb ik tegen een mooie fles op een kastje gezet.
De foto heeft er niet lang gestaan. Een goede Spaanse vriendin, die van de hoed en de rand weet, reageerde zó enthousiast toen ze de foto zag, dat ik ‘m haar cadeau heb gedaan. Jeffrey hangt in Barcelona aan de muur en daarmee reikt de campagne tot ver over de grens.
Tekst Bertus Tempert Illustratie Karina Grens
Deze column verscheen eerder in hello gorgeous#15.
