Han Suurland (31) timmert als DJ HanSom stevig aan de weg. Steeds meer mensen kennen hem als smaakmaker op feesten als Lovedance en Funhouse. Hij is niet van plan zijn dromen te laten dwarsbomen door hiv.
Café de Bazel is door de rustige en intieme sfeer de ideale locatie voor een goed gesprek overdag. Het duurt niet lang alvorens Han honderduit vertelt over zijn leven als DJ. Hiv speelt daarin een relatief kleine rol. Pas als hem ernaar gevraagd wordt, vertelt hij over hiv.
‘Juist nu ik bekender word, vind ik het belangrijk om open te zijn over mijn hiv. Mijn eerste vriendje in Amsterdam had hiv. Door hem ben ik me enorm in het virus gaan verdiepen. Natuurlijk schrok ik, toen ik vijf jaar geleden hoorde dat ik zelf hiv heb. Maar ik was er op tijd bij en wist dat hiv een gelukkig en gezond leven niet in de weg hoeft te staan. Ik wil nu aan anderen laten zien hoe makkelijk het kan zijn om met hiv te leven. Mensen die nu de diagnose krijgen, moeten een realistisch beeld hebben van leven met hiv.’
De ander troosten
‘Op mijn negentiende ben ik in Amsterdam komen wonen. Al snel ondervond ik dat het leven in de grote stad knap lastig kan zijn. Ik was zoekende en kon maar moeilijk aarden. Uiteindelijk ben ik in Breda Internationaal Hotel Management gaan studeren. Na een half jaar als stagiair in Kaapstad gewerkt te hebben, bleek het bloed toch te kruipen waar het niet gaan kan. Ik keerde terug naar Amsterdam. Toen ik een baan als barman kreeg aangeboden in gay bar Prik, ontdekte ik gemaakt te zijn voor het nachtleven. De eigenaren van Prik vonden het prima als ik op donderdag of zondag eens wat plaatjes draaide. Toen het publiek niet gillend wegliep, werd ik er na verloop van tijd behalve barman, ook DJ. Aan die tijd heb ik een belangrijk inzicht overgehouden: ik vind het fantastisch om mensen aan het dansen te krijgen!’
‘Ik werkte nog in de Prik, toen ik hoorde dat ik hiv heb. Ook al is het voor mij niet zo’n big deal, voor mensen om me heen was het dat vaak wel. Waar ik enorm van ben geschrokken, is dat iemand die dicht bij me staat, mijn diagnose vergeleek met het overlijden van zijn vader. Ik realiseerde me toen welke impact mijn hiv op anderen kan hebben. In plaats van steun te ontvangen, moest ik dikwijls de ander troosten. Ik besloot daardoor al vrij snel dat het beter was anderen te beschermen tegen de pijn die mijn hiv kennelijk bij hen opriep. Kijk, ook al voel ik me kerngezond, een aanzienlijk deel van de maatschappij beschouwt mij toch als ziek. Raar vind ik dat. Ik weet tenminste dat ik gezond ben, omdat ik twee keer per jaar door mijn internist word gecontroleerd. Mocht ik wat gaan mankeren, dan wordt dat waarschijnlijk snel ontdekt. Andere mensen komen vaak pas in het ziekenhuis terecht als er al een serieus medisch probleem is.’
Geen patiënt
‘Zo’n vier jaar geleden ben ik als manager en DJ begonnen bij Club Church. Ik kreeg volledig de vrije hand en heb me enorm kunnen ontwikkelen. In het begin draaide ik soms voor maar 25 man, maar tegenwoordig is de zaal bijna altijd vol. Daarnaast ben ik vanaf de allereerste editie in 2011 al DJ bij de bekende Funhouse feesten en binnenkort hoop ik geboekt te worden voor een grote internationale gig. Het is fantastisch om voor duizenden mensen te draaien en ik zie mijn toekomst dan ook met veel vertrouwen en plezier tegemoet. Datzelfde optimisme gun ik ook andere mensen met hiv.’
Zonder de eerste generatie mensen met hiv en aids zouden er nu geen medicijnen zijn geweest. We hebben dus enorm veel aan hen te danken. Maar de tijden zijn veranderd en het beeld van toen past niet meer bij dat van 2014. Hiv stelt voor mij en veel anderen in lichamelijk opzicht niet zoveel meer voor. Het is iets dat in mij zit, maar waarmee ik gelukkig nog nooit kennis heb gemaakt. Ik voel me dan ook volstrekt geen patiënt. Natuurlijk slik ik hiv-remmers, maar van bijwerkingen heb ik geen enkele last. En ja, ook ik ben wel eens ziek, maar wie is dat niet? Het is echt onzin om dat meteen aan hiv te koppelen.’
DJ met ambitie
‘Lastig vind ik dat ook in de gay scene veel mensen een mening hebben over de manier waarop ik met mijn hiv moet omgaan. Zo zei een goede vriend me dat ik sekspartners altijd moet vertellen dat ik hiv heb. Hoezo? Ik moet helemaal niets. De manier waarom twee mensen vrijen,is iets tussen die twee mensen. Anderen hoeven zich niet ongevraagd te bemoeien met de manier waarop ik omga met hiv, daten en seksualiteit. Maar goed, dit neemt niet weg dat ik eigenlijk nooit vervelende reacties krijg. Ook met daten niet. Mensen waarderen mijn openheid altijd.
Een tijd geleden werd me gevraagd om samen met een verpleegkundige op scholen voorlichting te gaan geven over hiv en safer sex. Ik voelde me zeker vereerd, maar heb toch geweigerd. Natuurlijk ben ik niet tegen condooms, maar ik vind het óók belangrijk dat mensen van elkaar kunnen genieten. Hiv is nou eenmaal niet meer wat het in de jaren ‘80 was. Leven met hiv is heel goed te doen, ook al is dat misschien niet de boodschap die preventiewerkers willen laten horen. Mij past het beter om als DJ HanSom een rolmodel te zijn voor iedereen met hiv. Dat is ook de reden dat ik in dit interview als man met hiv naar buiten treed. Ik wil laten zien dat er niets te zien valt. Daarom heb ik ook meteen ‘ja’ gezegd toen de mannen van Poz&Proud me vroegen om dit jaar als DJ HanSom mee te gaan op hun boot. Ik hoop op een enorm groot feest en heb er veel zin in. Het is 2014 en iedereen mag me zien zoals ik ben: een kerngezonde DJ met ambitie, die niet gehinderd wordt door zijn hiv.’
Dit interview verscheen eerder in hello gorgeous #7.
Tekst Joep Heldoorn Fotografie Mona van den Berg
