Hoe pak ik mijn rust in dit leven met hiv en andere stressfactoren? Om mijn lichaam te trainen, ga ik naar de sportschool en naar yoga. Om mijn geest fit te houden, mediteer ik.
Nou ben ik een doener en is innerlijke rust van nature niet mijn ding. Daarom stel ik mediteren regelmatig uit. En toch pak ik de draad altijd weer op. Want de drukte in mijn hoofd kost mij veel energie. En mediteren werkt voor mij.
Ik ga zitten in stilte en richt mijn aandacht op mijn ademhaling. Dat is niet alleen maar relaxed, want die stilte kan oorverdovend zijn. Mijn hoofd lijkt vaak net een racebaan. Gedachten razen onafgebroken voorbij. De to-do-lijst van vandaag. Een briljant vakantieplan. Zorgen over een uitslag van het ziekenhuis.
Deze gedachtenstroom is als een defecte tomtom die mij alle kanten opstuurt. Maar als ik mediteer, hoef ik er niks mee. Dat niks doen kan verdomde lastig zijn. Voor ik het weet, neem ik gewoon de telefoon op. Toch word ik altijd weer ‘wakker’ zodra ik merk dat ik afgedwaald ben. Een glimlach van herkenning en vrolijk verdergaan.
Ben ik nooit meer control freak en loop ik 100% zen rond? Niet bepaald. Wel ervaar ik meer rust in mijn leven. Ik vecht minder tegen wat er gebeurt, of dit nou pech is of geluk, pijn of plezier, ziekte of gezondheid. Ook maak ik minder boodschappenlijstjes tijdens het tanden poetsen.
Mediteren is mijn kleine time-out van de dagelijkse drukte. Even op de rem. Terug naar nu, naar wie ik ook alweer ben. Het brengt mij niet in trance en is geen vlucht naar een betere plek. Mediteren zet mij juist met beide benen op de grond. Nou ja, met beide billen dan.
Deze column verscheen eerder in hello gorgeous #6
Tekst Mirjam Schulpen Beeld Marjolein Annegarn en Henk Hageman
