Iedereen mag weten dat ik hiv heb. Het zal nooit mijn hobby worden om het te vertellen, maar het went. Bovendien heeft mijn openheid mij veel goeds gebracht: een gevoel van vrijheid, steun van vrienden. Ik hóef het van mezelf nooit te zeggen, maar ik mág het altijd. Die keuze maak ik intuïtief. Nooit spijt van gehad.
Maar met één ding bleef ik worstelen, de vragen die altijd volgen: ‘Hoe kom je eraan? Van wie heb je het gekregen?’ Logisch misschien, begrijpelijk wellicht, maar oh zo impertinent en ongemakkelijk.
Het gesprek gaat opeens over mijn seksleven en daar praat ik niet met iedereen over. Toch voelde ik me vaak verplicht om te antwoorden. En kleurde schaamte mijn wangen rood. Met een knoop in mijn maag gaf ik uitleg, tot in de details. Maar waar was ik mee bezig?
Verantwoording afleggen? Mijn onschuld bewijzen? Aan wie, aan mezelf? Of aan mensen als mijn tante, die mij onmiddellijk vroeg: ‘Met wie ben je dan allemaal naar bed geweest, Mirjam?’
Ik voelde mij in het nauw gedreven, maar gaandeweg leer ik en ik hoorde mezelf antwoorden: ‘Eerlijk gezegd heb ik geen behoefte om mijn seksleven met jou te bespreken.’ En ook voor mijn tandarts en fysiotherapeut had ik nu een antwoord: ‘Is dat van belang voor de behandeling?’
Mijn moeder wil nog altijd geloven dat ik hiv heb gekregen door een slordige huisarts in Afrika. Foutje met een injectienaald.
Zo hoeft zij zich niet te schamen. Maar ik heb het, zoals de meesten van ons, door onbeschermde seks. En van wie? Dat heeft mij nooit echt beziggehouden. Ik neem niemand iets kwalijk, ik was er zelf bij.
Inmiddels ben ik het zat om andermans nieuwsgierigheid te bevredigen. Ik vertel alleen nog maar wat ík graag kwijt wil. En ik leg ook niet meer uit dat dit iedereen kan overkomen, zelfs de vrouw van de dominee.
Dus zeg ik nu meestal: ‘Ik heb genoten met iemand van een mooi moment. Een tijd later bleek dat ik hiv had.’ That’s it en dat mag iedereen van me weten.
Deze column verscheen eerder in hello gorgeous #3
Tekst Mirjam Schulpen Beeld Dorcas Borger/Henk Hageman
1 reactie
Wow, mooie manier om te herkaderen. Loop al tijden met dat zelfde gevoel, moet die oude plaat toch eens gaan herschrijven. Altijd dat oude liedje. Doe je goed.
Komt van een mooi moment en ja je krijgt er wat extra’s bij :-)