Nickie Nicole was ook dit seizoen weer te zien in het populaire RTL4-programma Make Up Your Mind. Daarnaast is ze dit jaar ambassadeur bij Pride Amsterdam. hello gorgeous sprak met Nicholas Carter (55) over zijn leven en zijn creatie.
“Ik begon met drag in de Boy Bar, een legendarische homobar met twee verdiepingen in de East Village in New York in 1989. Iemand vroeg of ik mee wilde doen aan een drag-wedstrijd en ik zei ‘Ja, oké!’. Mijn drag-naam was snel gevonden, een associatiespel op mijn gewone naam Nicholas. In 1990 werd ik gekozen als Miss Boy Bar. Mijn stijl toen was vroeg-jaren-zestig, de tijd van Motown. Op dat moment studeerde ik mode aan het Fashion Institute and Technology in Midtown. Mode interesseerde me altijd al. Ik hou van stijlvolle, opvallende kleding. Mijn moeder werkte als verpleegster en zette zich in om geld in te zamelen voor allerlei goede doelen. Dan werd er weer een galabenefiet georganiseerd waar zij op haar best naar toe ging. Ik hielp haar dan met aankleden. Als ze niet thuis was, dan droeg ik haar kleren en speelde ik met haar haarstukken. Fascinerend vond ik dat. Ook had ik een aantal Barbies waar ik zelf kleding voor maakte. De jaren tachtig waren de jaren van MTV en de muziekvideo’s. Daar haalde ik mijn inspiratie vandaan. Boy George van Culture Club, Michael Jackson, Duran Duran… Al die kleurrijke, barokke artiesten van die tijd. Voor mij was het logisch dat ik mode ging studeren.”
Beeld C Editions
Kleur en fantasie
“In het weekend gingen mijn vrienden en ik verkleed en opgemaakt naar de Boy Bar. Mensen ontmoeten, drag-shows doen en dansen. Het was een fantastische tijd. Ik ben echt heel blij dat we deel uitmaakten van dat tijdperk waarin we zagen hoe het allemaal werkte. De popcultuur toen bracht veel kleur en fantasie in de wereld. Perfect voor een jongen als ik die op de middelbare school vooral aan het dagdromen was. Ik woonde samen met mijn moeder; mijn vader woonde in Florida. Hij had een hekel aan de kou, dus hij kwam alleen in de zomermaanden naar het noorden. Dit betekent ook dat ik in mijn kinderjaren veel in Florida was. Ik weet zeker dat hij wel vermoedde dat ik homo was, maar we hebben het er nooit over gehad. Soms is iets niet benoemen beter. Voor mijn moeder was het totaal geen issue, die moedigde me gewoon aan om nieuwe dingen te proberen.”
Een gat in mijn hart
“Eind jaren tachtig, begin jaren negentig waren de zwaarste tijden wat hiv en aids betreft in New York, maar voor mij bleef het hele onderwerp op een afstand. Ik zag natuurlijk alles in de media, en had veel vrienden die wat ouder waren dan ik voor wie het een onderwerp van gesprek was. Maar dan ging het vooral over vrienden van vrienden. Als een grijze wolk die over al deze heldere vrolijkheid en al deze felheid zweefde. Pas toen ik in Amsterdam ging wonen, kwam het echt heel dichtbij. Mijn beste vriend had op een gegeven moment een plek nodig voor een paar maanden en kwam bij me wonen op de Reguliersdwarsstraat in Amsterdam. Het viel me toen op dat hij zo vreselijk mager was. Het maakte me bang. Ik was geschokt en bezorgd. Dit was iemand met een hele grote mond en een grote persoonlijkheid. Als hij met me wilde praten, zou hij met me praten, maar dat deed hij niet. De tijd ging voorbij. Ik vergat het een beetje. Een paar maanden later – hij woonde inmiddels ergens anders – was hij weer aangekomen en leek het weer heel goed te gaan. Tot het bericht kwam dat hij in het ziekenhuis was opgenomen en een vriend me belde dat hij er niet meer was. Dat sloeg echt een gat in mijn hart. Het was dus écht. Toen ben ik me ook gaan inzetten voor hiv-preventiecampagnes. Ik weet nog dat de Schorer een spel ontwikkelde om mensen aan te moedigen over hiv en aids te praten. Ik kwam op de poster om het spel aan te prijzen en heb ook meegepraat over de inhoud. En je had natuurlijk die fantastische mannendansgroep de Safe Sex Guerilla die overal in het land overvalacties deden. Een soort van flash-mobavant la lettre. Zijn die mannen met pensioen? Ik zou zo graag weer een optreden van ze willen zien!”
Beeld Erwin Olaf
Professionele carrière
“Eigenlijk had ik besloten geen drag meer te doen toen ik in Amsterdam kwam wonen. Na mijn afstuderen aan het Fashion Institute and Technology ging ik Modevormgeving op de Rietveld Academie doen. Ik had me voorgenomen om me volledig op mijn studie te richten, maar ik leerde wat mensen kennen die me meenamen naar Club Chique in de Mazzo en naar de Trut. Het was een tijd dat de drag-scene in Amsterdam heel erg in opkomst was. En ik kon het niet laten. Ik had natuurlijk die ervaring in New York opgedaan, dus het was niet zo ingewikkeld om het stokje weer op te pakken. Al snel werd ik gevraagd om overal op te treden, en zo verdiende ik er ook wat mee, wat als student best lekker was. Uiteindelijk heb ik toen toch de stap gezet om fulltime drag te doen en werd het voor mij echt een professionele carrière. Met een manager, mijn eigen shows in de Havana en heel veel optredens op feesten en tv.”
Snoep en glitter
“Zelf stel ik heel duidelijk een grens tussen werk en spel. Ik ben een professionele acteur, een drag queen. Elke keer als ik in drag ga, is het een project binnen een bepaalde context. Dus ik bereid me heel goed voor, het is voor mij echt werk. En als de pruik afgaat, dan ben ik weer gewoon Nicholas. Ik ken ook drags waar die scheidslijn niet zo helder is. Of drag alleen maar spel. En dat is helemaal oké. Iedereen moet doen waar die zich lekker bij voelt, maar voor mij is het belangrijk om wel die strikte keuze te maken. Via een casting een aantal jaar geleden kwam ik in contact met de makers van het tv-programma Make Up Your Mind. We hebben net het vierde seizoen opgenomen. Het is echt heel cool en interessant te doen. Het is een show met een boodschap en het wordt heel goed bekeken. BN’ers doen voor een keer aan drag, en dan moet het panel raden wie ze voor zich hebben. Het is comedy, een show, een spektakel. Snoep en glitter. Maar ze laten de BN’ers ook aan het woord over waarom ze mee hebben gedaan aan het programma, en dan komen de emotionele verhalen los. Ik ben erg blij dat ik er deel van uitmaak.”
Beeld C Editions
Zomerklaar
“Ik ben gevraagd dit jaar ambassadeur te zijn voor de Amsterdam Pride. Hoe vaak ik wel niet op een boot heb gestaan tijdens die botenparade! Vorig jaar nog met het Aidsfonds. Het is best hard werken; al die mensen aan de kant en dan steeds weer die bruggen! Maar ja, vergeet niet dat we dit hier kunnen doen. Op heel veel plekken in de wereld is homoseksualiteit strafbaar, om van drag maar niet te spreken. Rechten die wij inmiddels heel erg vanzelfsprekend vinden, staan op zoveel plekken onder druk. Ik ben heel benieuwd hoe de sfeer dit jaar in Amsterdam gaat zijn.
Inmiddels ben ik alweer twaalf jaar getrouwd met een Fransman. We wonen in Lotharingen, dat is in Noordoost-Frankrijk. Samen hebben we een heerlijk leven. We waren net een maand in Nederland voor de opnames van Make Up Your Mind, en tussendoor hebben we ons bed and breakfast in Berlijn zomerklaar gemaakt, wat best intensief was. Het volgende grote project is pas over een paar weken in Nederland, dus de komende tijd ga ik wat tekenen en schilderen. En we houden ontzettend van koken. Het is alleen wel opletten, want Nickie moet wel in die jurken blijven passen, hahaha!”
Dit artikel verscheen eerder in hello gorgeous #47.
Tekst Gerrit Jan Wielinga Beeld C Editions en Erwin Olaf
