Laatst moest ik denken aan mijn favoriete film Amelie. Het is een art-house film die een deel van het leven van Amelie Poulain laat zien, een nieuwsgierig meisje dat opzoek is naar liefde.
Uiteindelijk komt ze deze tegen als ze een jongen ontmoet die, naast zijn baan in een sekswinkel, een merkwaardige hobby heeft. Hij verzamelt verscheurde pasfoto’s die hij weer netjes aan elkaar plakt en ze in fotoboeken samenbrengt. Door de scheuren en kleine kiertjes heen zie je toch de mens die erop staat.
Ik denk dat in het leven ook zo is. Ondanks dat je misschien een keer breekt of je verscheurd voelt, kom je uiteindelijk altijd weer compleet en volledig zichtbaar terug.
Sterker dan voorheen. Zoals met botten en spieren, wanneer er een breuk of scheur geneest, ontstaat er een sterker weefsel dan voorheen.
Hoe zou het zijn als we kunnen erkennen dat we in plaats van een stap achteruit een stap vooruit hebben gemaakt als er iets naars met ons gebeurd?
Ik geloof dat je altijd sterker, completer en wijzer uit een gebeurtenis komt, ondanks dat je dit misschien niet meteen zo voelt.
Hopelijk maken ze ooit een vervolgd op Amelie. Als dit het geval is dan zal ik de regisseur een mailtje sturen om te zeggen dat ze een foto van mij erin mogen gebruiken.
De foto is wel bij elkaar geplakt en heeft hier en daar een kreukel, maar ik sta er met een stralende glimlach op. Better than before!
Pjotr is 24 lentes jong, heeft 3 lentes hiv en is meer dan gelukkig. Voor hello gorgeous schrijft hij regelmatig over zijn ervaringen en belevenissen met liefde, leven en alles er tussen in.
