Pjotr is 23 lentes jong, heeft 2 lentes hiv en is meer dan gelukkig. Voor hello gorgeous schrijft hij regelmatig over zijn ervaringen en belevenissen met liefde, leven en alles er tussen in.
Een paar weken geleden had ik een afspraak bij mijn internist. Die vertelde me dat mijn CD4 een stuk naar beneden was gegaan. Hij raadde me aan om te beginnen met het nemen van hiv-medicijnen.
Het overviel me een beetje en mijn eerste gedachte was: dit gaat niet gebeuren!
Na een paar dagen er over te hebben nagedacht, wilde ik nog steeds niet beginnen. Je moet ze voor altijd blijven slikken en je bent niet zeker van de bijwerkingen die er misschien toch kunnen zijn.
Toen kwam opeens het keerpunt! Ik belde met mijn moeder en we hebben samen over dit dilemma gesproken. Ik voelde me opeens fijn bij het idee om te beginnen. Ik zou namelijk altijd voor een beslissing staan, om wel of niet met medicijnen te moeten beginnen zolang mijn CD4 laag zou zijn.
Ik dacht: ik neem gewoon nu de beslissing dat ik nooit meer voor die onzekerheid hoef te staan. En ook niet onbelangrijk: het is gezonder voor mijn lichaam. Waar moeders al niet goed voor zijn! Ik maakte meteen een nieuwe afspraak met mijn internist en kon een paar dagen later meteen langskomen.
Aangekomen in het ziekenhuis ging ik in de wachtruimte zitten en werd even later door de dokter opgehaald. Toen ik in zijn behandelkamer binnenliep zag ik een jonge meid zitten. Ze was de co-assistent en van mijn leeftijd. Ze vertelde me dat ze vandaag met mijn dokter meeliep.
Het was niet de eerste keer dat ik een co-assistent bij mijn dokter zat en het is altijd leuk te merken dat sommige co-assistenten zichzelf geen houding weten te geven.
Ik probeerde tijdens het gesprek steeds iets luchtigs tussendoor te zeggen. Zoals toen de dokter mijn gegevens opzocht in de computer. Ik zei: dit moet je ook allemaal onthouden he. En lachte haar lief toe dat het een grapje was. Ik kreeg een ietwat zenuwachtig lachje terug.
De dokter overhandigde het recept van de medicijnen en ik gaf hem en de co-assistente een hand en liep de gang weer op. Ik haalde mijn pillen op bij de apotheek en fietste weer terug naar huis. Nadat ik weer lekker op mijn bank was geploft pakte ik het potje met medicijnen erbij.
Hallo pillen, zullen we vrienden worden? Volgens mij willen ze dat wel. Ik pakte een glas water, nam een slok en pakte mijn allereerste pil.
Daar gaat ie dan!
