Eerst was er het boek, binnenkort komt de documentaire De Tijd Daarna. ‘Het gaat meer over mensen dan over ziekte.’
Schrijver Erwin Kokkelkoren (52): ‘Een jaar of vier geleden was ik erg somber door een hepatitis C behandeling. Ik kon ook niet veel meer, en zoals zo vaak was schrijven mijn laatste redmiddel. Ik besloot mijn eigen geschiedenis met hiv op te schrijven.’
‘Toen ik was opgeknapt, zag ik dat mijn verhaal te eenzijdig was en getekend door mijn depressiviteit. Zo ontstond het idee voor De Tijd Daarna, over dertig jaar hiv, met uit elk jaar een verhaal van iemand die in dát jaar zijn of haar hiv-diagnose kreeg.’
Samen met zijn man Bert Oele wilde Erwin niet alleen een brede invulling met de verhalen, maar ook een brede aanpak qua vorm. Zo was er eerst de lancering van het project in Carré in december 2011, met vlak daarna de fototentoonstelling in de Melkweg.
Op 3 april vorig jaar – precies dertig jaar nadat in Nederland voor het eerst aids werd vastgesteld – werd het boek gepresenteerd. Nu wordt er gewerkt aan de documentaire.
Willem Aerts (40) werd al vroeg bij het project betrokken als regisseur. Hij studeerde twaalf jaar geleden af aan de Film-academie. Zijn eindexamenproject was een speelfilm over vijf jonge mensen met hiv.
‘Ik ken Bert en Erwin al heel lang. Ik heb voor hen gespeeld in voorstellingen en ook filmpjes voor ze gemaakt. Toen het plan voor een documentaire ontstond, was ik de eerst aangewezen persoon om dit te gaan regisseren.’
Genuanceerd
Erwin: ‘Toen ik begon te werken aan het boek dacht ik dat ik alles al wist. Ik werd daarin heel erg verrast door de interviews, omdat ik heel veel dingen niet wist. Met name over hoe je er mentaal mee omgaat.
‘Veel mensen die ik voor het boek interviewde, hadden last van het stigma. Eerst dacht ik dat dit gewoon zeuren was, omdat ik er zelf nooit mee te maken heb gehad. Maar leven met hiv blijkt complex. Het is erg individueel en valt niet te generaliseren.’
‘We wilden met het boek niet vervallen in stereotypen, maar een genuanceerd beeld geven dat recht doet aan mensen met hiv. Dat willen we ook met de documentaire.’
Willem: ‘Het gaat daarbij meer over mensen dan over ziekte. Het gaat om mensen die meer balans in hun leven moeten zien te vinden.’
‘Het wordt geen documentaire alleen voor de hiv-gemeenschap. Ik kom zelf uit een klein dorp in Noord-Limburg en voor mijn ouders zou het ook een inspirerende documentaire moeten zijn.’
Lees de rest van dit artikel in het tweede nummer van hello gorgeous.
Tekst Leo Schenk Fotografie Henri Blommers
