Marnix Kemme (58) organiseert samen met anderen de Hiv-borrel in Rotterdam. “Met onze openheid over hiv creëren we ook meer zelfvertrouwen bij onze bezoekers.”
Marnix, je leeft zelf al zo’n tien jaar met hiv. Hoe reageerde je destijds op je hiv-diagnose?
“Voor mij kwam het onverwacht, dus toen ik hoorde dat ik hiv heb, viel ik van mijn stoel. Ik heb het in eerste instantie met maar een paar mensen gedeeld en het heeft een paar jaar geduurd voordat ik er zelf relaxter mee omging. Ik had last van zelfstigma en maakte me zorgen over wat anderen wel van me zouden denken.”
Hoe ben je hier uitgekomen?
“Door er met anderen met hiv over te praten. Ik had een paar vrienden waarvan ik wist dat ze hiv hebben en die hebben me echt geholpen. Jullie tijdschrift heeft er ook aan bijgedragen. Als je verhalen leest van mensen die ook hiv hebben, ga je bij jezelf te rade; zijn de oordelen die ik heb over anderen en mezelf wel terecht? Het is heel uiteenlopend hoelang het duurt voordat mensen zichzelf met hiv accepteren, maar ik heb wel wat tijd nodig gehad. Op een gegeven moment wilde ik er ook met anderen over praten. De Hiv-borrel bestond toen net en ik dacht: laat ik daar eens langslopen.”
Foto Eelkje ColmjonHoe was die eerste keer?
“Ik had me er mentaal op voorbereid dat ik bekenden zou kunnen tegenkomen. Dat was inderdaad het geval. Omdat ik er rekening mee hield, was het allemaal heel ontspannen. Een paar maanden later vroeg ik of ze hulp konden gebruiken en zo ben ik bij de organisatie betrokken geraakt.”
Hoe groot is jullie groep?
“We zijn met z’n zessen: vijf mannen en een vrouw. Wij organiseren om de twee maanden de borrel in het café van COC Rotterdam. Iedereen met hiv en hun vrienden zijn welkom. We kunnen elke keer rekenen op minstens 25 bezoekers. Met onze openheid over hiv creëren we ook meer zelfvertrouwen bij onze bezoekers. Ik noem de bezoekers altijd onze toekomstige ambassadeurs, omdat ze straks zelf ook meer open durven te zijn. ”
Wat is jullie relatie met de Hiv Vereniging?
“In het begin steunden ze ons met geld. Na twee jaar kwamen er echter meer regels. Zo moesten we aan hun huisstijl voldoen en kwamen er contracten voor vrijwilligers. Toen besloten we om zelf meer geld bij elkaar te brengen en zijn we onze eigen weg gegaan. De relatie met de vereniging is gelukkig altijd goed gebleven.”
Zijn er nog andere organisaties met activiteiten voor mensen met hiv in Rotterdam?
“Maatschappelijk organisaties zoals Humanitas en Stichting Mara zijn er voor mensen die meer persoonlijke begeleiding nodig hebben. Mara organiseert ook een wekelijks diner voor mensen met hiv. Het is prima dat er voor elk wat wils is hier. De Hiv-borrel trekt de kroegtijgers aan en het diner een meer introverte groep. Daarnaast is er nog Stichting HivPort, die ik zelf heb opgericht. HivPort is uitgever van de HivGids Rotterdam en steunt hiv-gerelateerde projecten zoals sneltesten en voorlichting.
Hebben jullie nog meer plannen voor activiteiten?
“We hebben allemaal een baan en veel te doen. Je moet uitkijken dat je niet overal wordt ingezogen. We hebben om de twee maanden de borrel, met soms een extra activiteit, zoals ons jaarlijkse verjaardagsfeest in november. Daar houden we het als team bij.”
Meer informatie vind je op hivborrelrotterdam.nl en de Facebookpagina van het team.
Het Hiv Borrel team
Dit artikel verscheen eerder in hello gorgeous #28.
Tekst Leo Schenk Fotografie Eelkje Colmjon
