Orlando Lansdorf leeft met hiv en woont sinds kort in het Italiaanse Emilia- Romagna, waar hij is gaan werken als hiv-test counselor. Op onze site zal hij regelmatig vertellen over zijn ervaringen daar. Hier zijn eerste column, waarin hij herinneringen ophaalt aan de laatste nacht met zijn vriend Thomas, die in mei van het vorig jaar suïcide pleegde.
Lieve Thomas,
Op 10 mei jongstleden besloot je een eind aan je jonge leven te maken. Je kon niet accepteren dat je gay was. Wat het voor jou nog zwaarder maakte, was het feit dat je sinds 2015 ook hiv bleek te hebben.
Ik wist hoe zwaar het voor je was, maar dat zelfmoord een optie was, had ik nooit kunnen vermoeden.
Onze laatste nacht samen zal ik nooit vergeten. Vooral het moment dat je in mijn armen stond, mij vasthield, recht aankeek en zei : “I know it’s you, I can see you and I can touch you….but I don’t know how to get to you.”
Ik pakte je nog steviger vast en beloofde er voor je te zijn. Die nacht heb je me zo vaak gezegd: “You and me..it has to be forever.”
We zijn gaan wandelen. Je was vrolijk, je was blij en je was open. Je was de Thomas waar ik van hield. Wat was ik trots op je.
Weer thuis heb je Follow the sun van Xavier Rudd voor me gezongen. Je had het nummer nog nooit gezongen, maar kende de tekst van buiten.
We hebben samen gemediteerd op ons bed. Je zei: “Get out of my head!” Ik antwoordde: “Maar ik vind het fijn in jouw hoofd.”
Om half zes die nacht begon je erg onrustig te worden. Je moest en zou weggaan om nog iets te regelen. “I have to fix this”. Ik wou je niet laten gaan, je moest immers om elf uur op Schiphol zijn voor je vlucht terug naar Italië. Maar je overtuigde me dat het ok was.
Om zeven uur heb ik je € 20 en mijn OV-chipkaart gegeven en je laten beloven dat je op tijd terug zou zijn, zodat we samen naar Schiphol konden reizen.
Om tien uur was het over. Je angst, verdriet…je pijn. Je sprong onder de metro op Station Sloterdijk.
In je afscheidsbriefje schreef je: “Come what may, I love you till my dying day. Follow the sun. Carina, rincontreremo.”
1 reactie
G*dverdomme Orlando, wat een in-trieste ervaring voor jou (en voor Thomas natuurlijk ook). Ik kan niet eens beginnen met me voor te stellen hoe jij je destijds gevoeld moet hebben c.q. hoe jij je nu voelt. Anyway, you did your utmost and I can only wish that you don’t feel responsible (anymore?), since you aren’t.
Thxxx for sharing, dikke knuffel, gr. Sander