Saskia (36) leerde Ronald (52) kennen via haar man, met wie hij een aantal jaren heeft samengewerkt. Voordat ze Ronald ontmoette, wist Saskia al dat Ronald hiv heeft.
Ronald: ‘Ik werd hiv-positief getest in 1994. Dat was een heel andere tijd dan nu. Toen gingen veel van mijn vrienden nog dood aan de gevolgen van aids. Dankzij de komst van effectieve hiv-remmers is hiv tegenwoordig een chronische ziekte waar je oud mee kunt worden.’
Saskia: ‘Is uitkomen met hiv vergelijkbaar met je coming out als homo?’
Ronald: ‘Ik vind van wel. Net als bij het uit de kast komen met je homoseksualiteit, kan dat met hiv ook erg bevrijdend zijn. Eerst denk je dat je de enige bent omdat je geen anderen met hiv kent. Je houdt het daarom eerst voor jezelf. Maar zodra je er open over bent, krijgt het een plek en wordt het een onderdeel van je leven.’
Saskia: ‘Krijg je nog negatieve reacties als je vertelt dat je hiv hebt?’
Ronald: ‘Nee. Ik ben daar ook niet bang voor. Dat zit niet in mijn aard. Ik loop er ook niet mee te koop. Anders wordt het, als je stigma wilt bestrijden. Bijvoorbeeld als ik seks met iemand wil hebben. Dan vind ik het belangrijk om te zeggen dat ik hiv heb. Je bent dan eerst bezig met mensen voor te lichten, omdat ze er vaak weinig over weten.’
Saskia: ‘Ik heb ook een chronische aandoening: colitis ulcerosa. Het lijkt op de ziekte van Crohn, maar het is niet hetzelfde. Ik ben ook regelmatig mensen aan het voorlichten, want als ik vertel over mijn aandoening zeggen mensen vaak: “Oh, dan heb je dus Crohn.” Nee, ik heb colitis.’
Ronald: ‘Waarom is het voor jou belangrijk om dit te benadrukken?’
Saskia: ‘Omdat het een andere ziekte is. Het gaat om de erkenning. Dat is wat ik heb, en Crohn is niet wat ik heb.’
Ronald: ‘We hebben het niet vaak over het feit dat we allebei een chronische aandoening hebben. Jij hebt jouw kwaal en ik de mijne. Er is wel een verschil in de zin dat hiv te maken heeft met het stigma op seksualiteit.’
Saskia: ‘Mensen vinden vaak dat hiv je eigen schuld is, en dat hoor ik nooit als ik vertel van mijn aandoening.’
Ronald: ‘Voor mensen met hiv zijn er een aantal organisaties waar je andere mensen met hiv kunt ontmoeten. Is er ook zoiets voor mensen met jouw aandoening?’
Saskia: ‘Er is de Maag Lever Darm Stichting (MLDS), maar die richten zich meer op onderzoek. Er is ook een patiëntenvereniging, die is heel actief in lotgenotencontact. Zij hebben een Facebookpagina en daar heb ik zelfs twee meiden ontmoet die nu vriendinnen zijn. Je begrijpt elkaar beter als je iets moet afzeggen omdat je je niet lekker voelt. Maar mijn andere vrienden snappen dat ook goed hoor. Dat geldt denk ik ook voor jou: de mensen die mij erop afwijzen zijn allang geen vrienden meer. Als ze mij niet accepteren zoals ik ben, ben ik ze liever kwijt dan rijk.’
Ronald: ‘Waarom doe je mee aan deze campagne?’
Saskia: ‘Omdat ik vind dat mensen die ziek zijn, net zoveel recht hebben om goed te worden behandeld als ieder ander. Ik ben geschrokken dat mensen zo weinig over hiv weten. Als ik kan helpen om te laten zien hoe normaal je ermee om kunt gaan, dan werk ik hier graag aan mee.’
Tekst Leo Schenk Fotografie Henri Blommers
Dit artikel verscheen eerder in hello gorgeous #13
