Jack Mackenroth (46) werd in 2007 landelijk bekend in de VS door mee te doen aan het populaire reality programma Project Runway. Daarin was hij bijzonder open over zijn hiv-status. Sindsdien zet hij zich enorm in om hiv-stigma te verminderen. hello gorgeous sprak met hem via e-mail.
Vertel eens wat over jezelf, wie is Jack?
‘Ik ben een soort “Jack of all trades” – ik doe veel verschillende dingen. Lang geleden was ik een professioneel model. Ook was ik zeventien jaar kunstenaar en modeontwerper. In mijn vrije tijd maak ik nog steeds kunst en ben ik wedstrijd- zwemmer. Tegenwoordig werk ik exclusief in het hiv-veld, voornamelijk op het vlak van PR, media en communicatie. Oorspronkelijk kom ik uit Seattle, maar ik woon al lang in New York. Vanaf 1 mei zit ik veel in Californië in verband met mijn nieuwe baan als communicatie medewerker bij het Global Forum on MSM & HIV.’
Als we je googelen zien we veel halfnaakte foto’s van je. Kun je ons vertellen hoe belangrijk je lichaam is voor jou?
‘Het is moeilijk om deze vraag te beantwoorden zonder te klinken als een narcistische dwaas. Ik begon mijn lichaam ongeveer twintig jaar geleden te trainen als een reactie op mijn hiv-diagnose. Ik wilde me sterk en gezond voelen.
Op de middelbare school werd ik veel gepest omdat ik best wat vrouwelijke trekken had. Het enige wat ik wilde, was onzichtbaar zijn. Toen ik op de universiteit als homo uit de kast kwam en merkte dat andere homo’s mij leuk vonden, kon ik het eerst niet geloven, zo onzeker was ik. Het heeft zeker een paar jaar geduurd voordat ik me fysiek aantrekkelijk voelde.
Natuurlijk was tijdens mijn modellentijd het goed verzorgen van mijn uiterlijk onderdeel van mijn werk. Ik was destijds heel erg obsessief bezig met mijn trainingsregime, sinds mijn 40e ben ik wat rustiger geworden. Tegenwoordig zwem ik een paar keer per week en ga ik regelmatig naar de sportschool. Dat laatste doe ik alleen voor onderhoud en om calorieën te verbranden, want ik kan me moeilijk beheersen met junkfood.’
Je leeft al 25 jaar met hiv, kun je ons iets vertellen over je eerste tijd met het virus?
‘Mijn diagnose was in 1991. Ik dacht dat ik binnen vijf jaar dood zou zijn. Om me heen stierf iedereen met hiv en de enige medische behandeling was AZT. Ik leefde in een rare bubbel van ontkenning en angst voor het onbekende. Dit manifesteerde zich in een soort “fuck it” houding. Ik had fases waarin ik heel gezond leefde, afgewisseld met periodes waarin ik precies het tegenovergestelde deed: veel uitgaan, drinken en drugs gebruiken. Want wat had ik te verliezen? Dit ging door tot ongeveer mijn 30e. Toen kwamen de hiv-remmers en mijn lichaam reageerde daar goed op. Sindsdien heb ik geen hiv-gerelateerde aandoeningen meer.’
Je werd een bekende Amerikaan in 2007 door deel te nemen aan Project Runway, een reality show waarin modeontwerpers het tegen elkaar opnemen. Hoe was het om ineens een publieke persoon te worden?
‘Toen ik meedeed aan Project Runway was ik 38, het programma begon aan het vierde seizoen en was op het hoogtepunt van zijn populariteit. Ik schaamde me niet voor mijn hiv en voelde me comfortabel genoeg om erover te praten. Toen de producenten me vroegen of ik erover wilde vertellen voor de camera, wist ik dat dit heel erg belangrijk kon zijn voor heel veel mensen en dat mijn verhaal zou kunnen helpen bij het bestrijden van stigma en vooroordelen. Nadat ik mijn status had onthuld, werd het onmiddellijk door alle media opgepikt.
Om op zo’n grote schaal een coming out te beleven, is overweldigend. Aan de ene kant was ik blij dat ik hiv een gezicht kon geven, aan de andere kant voelde ik ook een enorme druk om het perfecte rolmodel te zijn. Ik werd overspoeld met e-mails en berichten op Twitter en Facebook met allerlei verzoeken. Het was lastig om het bij te benen, omdat ik me verplicht voelde om overal op te reageren. Veel mensen met hiv voelen zich geïsoleerd, wanhopig en schamen zich. Ik ben blij als ik, op wat voor manier dan ook, kan helpen.’
Sindsdien ben je actief betrokken bij verschillende initiatieven rond hiv in de Verenigde Staten. Hoe is dat zo gekomen? Was je altijd een activist?
‘Al voordat ik op tv kwam, werkte ik als vrijwilliger voor mensen met hiv en aids. Tijdens de lunchpauzes op mijn werk ging ik bij mensen langs die aan huis gebonden waren om maaltijden te brengen. Maar natuurlijk explodeerde de zichtbaarheid van mijn activisme nadat ik op tv was geweest. Helaas zijn er maar weinig publieke figuren die openlijk over hun hiv-status spreken. Van het ene op het andere moment stond ik op de covers van tijdschriften. Vier jaar lang heb ik door het hele land gereisd en gesproken over hiv. Daarna heb ik een aantal succesvolle hiv-campagnes op social media opgezet. Zoals voor HIV Equal – de slogan van die actie was: Iedereen heeft een hiv-status, we zijn allemaal hiv-gelijk. En afgelopen Wereld Aids Dag lanceerde ik de campagne waarbij mensen een selfie van zichzelf maakten onder de douche met de tekst #weareALLclean, om geld op te halen voor hiv-organisaties. Die campagne ging viral en was zelfs nieuws in Australië.’
Lees de rest in hello gorgeous #11
Tekst Gerrit Jan Wielinga Fotografie Marjolein Annegarn
