Johan Noorloos (42) is oprichter van De Nieuwe Yogaschool in Amsterdam. Hij worstelde jarenlang met zijn geaardheid en later met zijn hiv. Na zijn spirituele zoektocht leerde Johan zichzelf accepteren.
‘In 2001 hoorde ik mijn hiv-diagnose. Ik dacht dat ik de veertig nooit zou halen. De angst drong zich aan mij op en ik voelde me gek worden. In mijn boekenkast stond Terugkeer naar liefde van Marianne Williamson. Zij schrijft dat als er iets in je leven gebeurt, je de keuze hebt hoe je ermee wilt omgaan. Je kunt er tegen vechten, maar je kunt er ook vriendschap mee sluiten.
Ik schreef een brief aan mijn hiv waarin ik vertelde dat ik niet wist waarom het in mijn leven was en dat ik doodsbang was dat ik eraan kapot zou gaan. Ik vertelde het dat ik liever vrienden wilde worden en ik stelde voor om er samen een zinvol leven van te maken. Het virus schreef een briefje terug waarin het zei dat het er voor altijd was. Als ik zou vechten, zou het virus terug slaan. Maar als ik vrienden wilde worden, was het ook goed. Mijn hiv zei: “Samen zijn we sterk”.’
Grootste fan
‘Slechts drie of vier vrienden wisten van mijn hiv. Voor mijn familie en rest van mijn omgeving heb ik het acht jaar lang verborgen gehouden. Het geheim drukte zwaar op me en ik zocht iets om rust te vinden. Dat is yoga geworden. Ik begon de wereld over te reizen en liet me inspireren door allerlei leraren.
Ik schreef het boek Hoe yoga je leven kan veranderen. Mijn uitgever wilde het alleen publiceren als ik helemaal eerlijk zou zijn. Dat was het moment dat ik open werd over het feit dat ik hiv-positief ben. Ik wist dat de manier waarop ik er zelf in stond, bepalend zou zijn voor de reactie van mijn ouders. Ik voelde me sterk en daardoor konden zij ook met het nieuws omgaan.
Mijn vader is inmiddels mijn grootste fan. Als ik een nieuw boek schrijf, dan geeft hij het aan de dominee. De eerlijkheid en openheid heeft ons allemaal veel opgeleverd.’
Loslaten
‘Momenteel tour ik door het land met de lezing De helende beweging. Wat ik wil meegeven, is dat yoga zich niet beperkt tot de yogamat. Er zijn zoveel mensen die gelukkig of verlicht zijn zonder dat ze ooit op een matje hebben gestaan.
Ik ben erachter gekomen dat weerstand opzoeken de essentie is van een asana (yogahouding, red.) Niet alleen fysieke weerstand, maar ook mentale. Pijn is niet goed, maar weerstand juist wel. Door weerstand kun je sterker worden en loslaten wat je niet meer dient. Ik daag mezelf en anderen uit om de weerstand bewust op te zoeken en het op de juiste manier tegemoet te treden.
Hoe we ermee omgaan is heel belangrijk. We kunnen er tegen vechten, maar we kunnen het ook op een rustige manier waarnemen. Zo heb ik geleerd vanuit mijn eigen kracht te leven. Ik durf kwetsbaar te zijn, zonder dat ik me onzeker voel.’
Lees de rest in hello gorgeous #10
Tekst Charlot Spoorenberg Fotografie Henri Blommers
1 reactie
Zeer herkenbaar verhaal. Niet alleen de data, de diagnose maar ook de ontmoeting met Marianne Willamson. Ja yoga helpt enorm om ook het verhaal dat HIV voor mij betekend te willen horen.
Wel blijf ik opmerken dat ik niet HIV positief BEN. Mijn bloed is dat wel. Mijn lichaam heeft een specifieke conditie. Ik heb dus een ziekte, ik ben het niet. Mijn ZIJN-dat wat door gaat naar een volgend leven, is en blijft onaangetast.