Tom (52) ging er van uit dat hij een tevreden vrijgezel zou blijven, totdat hij Riccardo (46) leerde kennen. Die stalde al bij zijn tweede overtocht uit Milaan een vouwfiets bij hem thuis. ‘Wij zijn eigenlijk super klef.’
‘Op 9 december 2004 bezocht ik in een sauna in Amsterdam Ik zat aan de bar met iemand te praten toen een jongen ons passeerde en mij aankeek. Ik dacht meteen: wat moet die jongen? Ik ging een rondje lopen en kwam hem weer tegen.
We hebben kennis gemaakt en later – tussen de bedrijven door – praatten we verder met elkaar aan de bar. Riccardo en ik bleken in dezelfde sector te werken. Hij was ook vertaler, dat gaf meteen een verdieping in het contact. Hij woonde in Milaan, was even aan het rondreizen door Europa en net die avond in Amsterdam aanbeland.’
Geen punt
‘We spraken af om meteen de volgende dag samen te eten. Hij hield zijn hotelkamer aan voor de rest van die week. Dat vond ik wel fijn, want zo konden we elkaar vaker zien zonder dat ik ineens een logé had. Al tijdens dat eerste etentje vertelde ik hem over mijn pogingen een kind te verwekken bij mijn bovenbuurvrouwen, een lesbisch stel. Ik had al zes keer sperma gedoneerd, maar het lukte steeds niet.
Riccardo vond het nogal wat, dat ik bereid was vader te worden zonder officieel betrokken te zijn bij de opvoeding. Toen ik hem vroeg of hij zoiets zou willen, een kind verwekken en ook opvoeden, antwoordde hij dat hij dat sowieso niet zag zitten omdat hij hiv-positief is.
Voor mij was die mededeling helemaal geen punt. Ik ging er altijd al vanuit dat veel van de mannen met wie ik seks had hiv-positief waren. Ik wist dat ik nergens bang voor hoefde te zijn, ben sowieso van de condoomgeneratie.’
Brug der Zuchten
‘Kort na onze ontmoeting, rond Kersttijd, ging ik naar mijn familie in Amerika. Mijn ex, André, kwam mij altijd ophalen als ik van een reis terugkeerde op Schiphol. Riccardo had echter stiekem met André geregeld dat hij mij zou komen ophalen deze keer.
Toen ik de aankomsthal binnenstapte, zag ik hem daar staan, maar dan twee pilaren verder, op ruime, veilige afstand. Want, vertelde hij me later, stel je voor dat ik met iemand anders aan zou komen lopen.
Hij was speciaal uit Milaan overgekomen en had gezorgd om acht uur ’s ochtends op Schiphol te zijn. Dat vond ik heel bijzonder en gedurfd! Het was ook totaal onverwacht. We hadden na die eerste week afscheid genomen zonder duidelijke afspraak; zo van: we bellen nog wel.
Vervolgens nodigde Riccardo mij uit om naar Milaan te komen. Dat heb ik gedaan, een paar weken later al. En vanuit Milaan heeft hij mij meteen meegenomen naar Venetië. Dat was wel zijn troefkaart, Venetië is natuurlijk betoverend mooi. Het was begin februari en ijskoud. Op de Brug der Zuchten zijn onze lippen bijna aan elkaar gevroren. Erg romantisch!’
Vouwfiets
‘De tweede keer dat hij naar Amsterdam kwam, heeft hij zo’n vouwfietsje gekocht. Ik haat die dingen, maar dat wist hij niet. En die vouwfiets parkeerde hij vervolgens bij mij thuis. Dat is zoiets als in een hoek plassen om je territorium af te bakenen. Dat was voor mij het teken: hij is blijkbaar van plan om terug te komen! Deze jongen is echt serieus en het is nu aan mij om hem in mijn leven toe te laten.
Vervolgens bleven wij zo’n driekwart jaar heen en weer trekken tussen Milaan en Amsterdam. Totdat Riccardo opeens met het plan kwam om hier te komen wonen. Ik vond wel dat hij eerst een eigen woonplek moest hebben, en via via hebben we voor hem een appartement kunnen regelen.
Intussen had ik net mijn huis gekocht en tijdens de renovatie trok ik bij Riccardo in. Die periode samen in een neutraal huis heeft mij wel over de streep getrokken om het samenwoon-avontuur met hem aan te gaan.’
Prada
‘Riccardo is volstrekt zichzelf. Hij is geen gladjanus en hij stelt zich soms kwetsbaar op. Hij is wie hij is: oprecht, eerlijk en integer. Wij hadden in veel dingen een totaal andere smaak. Toen ik hem leerde kennen was hij van top tot teen in Prada gehuld, terwijl ik helemaal niet zo van de mode en de merken ben. Onze muzieksmaak was ook heel verschillend: hij hield van Kylie Minogue en Raffaella Carrà, terwijl mijn voorkeur uitging naar Coldplay en Kruder & Dorfmeister, dat soort werk. Langzaam ontdekken wij nu muziek samen.
Met vrienden is dat ook zo gegaan. Veel van onze vrienden hebben we leren kennen sinds we een stel zijn. Riccardo heeft een ander tempo dan de meeste mensen die ik hier ken. Hij heeft mij geleerd om bij een stoplicht niet door rood te fietsen. Dat blijkt echt veel relaxter te zijn, bovendien kom je eigenlijk helemaal niet later aan op je plek van bestemming!
Hiv speelt voor mij geen rol in onze relatie. Hij is redelijk open over zijn hiv, maar het hoeft voor hem ook weer niet op zijn T-shirt te staan.’
Lees de rest in hello gorgeous #10
Tekst Thijs Timmermans Fotografie Jan van Breda
