Ik kan vaak uren nadenken over het leven, de mensen en hun leefgewoontes en stel mezelf dan veel vragen.
Hoe kan ik gelukkiger leven? Zal ik die horrorfilm wel kijken? Hoeveel pannekoeken zal ik deze keer bakken? Maar ik vraag me vaak ook dingen af over mijn hiv. Ga ik goed om met mijn hiv? Moet ik het andere mensen vertellen? En hoe zullen mensen erop reageren?
Iemand vertelde me laatst dat een vraag iets in beweging zet en een antwoord op een vraag de energie stopt. De weg naar het antwoord is het waardevolst en levert het meeste op dan het antwoord zelf.
Op alle vragen die ik mezelf stel weet ik vaak het antwoord niet. Ik probeer bijvoorbeeld erop te vertrouwen dat ik goed omga met mijn hiv. Als ik het gevoel heb dat de juiste persoon voor me staat, ik het diegene kan vertellen. En soms vind ik het heerlijk om geen antwoord op iets te weten.
Hier een vraag voor jullie:
Laat je hiv jouw leven leiden of blijf je zelf de kern van jou bestaan?
Ondanks dat voor mij een vraag stellen me meer vrijheid geeft, merk ik dat het soms ook fijn is om op een antwoord te komen.
Voor een paar antwoorden weet ik het zeker. Leef je dromen na, je hebt het leven zelf in de hand, en het belangrijkste: geniet!
Pjotr is 24 lentes jong, heeft bijna 3 lentes hiv en is meer dan gelukkig. Voor hello gorgeous schrijft hij regelmatig over zijn ervaringen en belevenissen met liefde, leven en alles er tussen in.
1 reactie
Helemaal mee eens ! Mens durf te leven