Vorige week lag ik languit op de bank naar tv te kijken. ‘Catch Me If You Can’, een film met Leonardo Dicaprio, was erop.
In de film speelt Leonardo een jongen die ervoor kiest een leven te leiden dat hem soms in moeilijke situaties brengt. Uiteindelijk belandt hij met zijn talent op de plek waar hij helemaal tot zijn recht komt en hij kan zijn wie hij is.
Zelf moest ik terug denken aan dat ik drie maanden geleden ben gestart met medicatie. Mijn leven heeft door deze beslissing een andere wending gekregen.
Mijn lichaam reageert goed op de medicatie. Naast wat buikpijn in de eerste week heb ik geen bijwerkingen gehad. Nu is mijn lijf eraan gewend. Het is bijna routine geworden.
Soms krijg ik echter ook ‘flashbacks’ over de bijna drie jaar dat ik hiv heb. Flashbacks over de dag dat ik te horen kreeg dat ik hiv had, hoe ik het mijn ouders hebt verteld, hoe ik het mijn toenmalige vriendje vertelde en over het starten met medicijnen.
Ik kan er bijna een film van maken, alle flashbacks heb ik toch al!
Leonardo belandt aan het eind van de film op de plek waar hij het gelukkigst is. Ik denk als we ons gevoel en ons hart volgen, we ook op de juiste plek terecht zullen komen.
Dus zeg maar tegen iedereen: ‘catch me if you can!’
Pjotr is 24 lentes jong, heeft bijna 3 lentes hiv en is meer dan gelukkig. Voor hello gorgeous schrijft hij regelmatig over zijn ervaringen en belevenissen met liefde, leven en alles er tussen in.
