Leo Schenk doet regelmatig verslag van zijn bevindingen en ervaringen op Aids 2014. Dit keer een interview met de mannen achter De Tijd Daarna. De documentaire over dertig jaar leven met hiv en aids in Nederland werd deze week vertoond op de conferentie in Melbourne. De documentaire is zaterdag 26 juli te zien op de Nederlandse televisie.
Erwin Kokkelkoren (54) en Bert Oele (64) leven zelf al bijna 25 jaar met hiv. Ze zijn de makers van het drieluik De Tijd Daarna. Het boek, fototentoonstelling en film over 30 jaar hiv en aids in Nederland. Ze zijn in Melbourne om de documentaire te vertonen op Aids 2014.
We zijn bijna aan het eind van de conferentie gekomen. Dit was jullie eerste. Wat is jullie indruk tot nu toe?
Bert: ‘Het is een rollercoaster. Er is zoveel. Je moet echt kiezen. In het begin was het een doolhof voor mij, maar na een paar dagen begin je de weg te kennen. Begin je ook mensen te leren kennen. De opening was er interessant en op maandag waren we bij een presentatie waar we hoorden waar we staan in de strijd tegen hiv en aids. Ik wist niet dat er nog zoveel te doen is. Hoeveel mensen nog hiv krijgen wereldwijd, hoeveel mensen er nog dood gaan. Daar schrok ik echt van. En dat is helemaal niet nodig. Dat is het ergste van alles.’
Hoe was jullie aankomst?
Erwin: ‘We vertrokken met een vliegtuig dat na zes uur weer terug moest vliegen naar Amsterdam vanwege een technisch probleem. En toen we hier aankwamen was er de ramp met vlucht MH17. We zaten bijna nog in dat toestel, maar vertrokken uiteindelijk een uur later. Het was een hectisch en triest begin. Ik heb deze week als waanzinnig emotioneel ervaren. Veel meer dan ik had van te voren had gedacht. Wat deze conferentie met mij gedaan heeft is dat ik weer een blik heb gekregen op het mondiale gebeuren. Ik vond het ook heel ontroerend om met zoveel mensen bij elkaar te zijn die dat gemeenschappelijk thema delen. Op deze schaal heb ik het nog nooit eerder meegemaakt.’
Jullie zijn hier met De Tijd Daarna. Hoe hebben jullie dit aangepakt?
Bert: ‘We wilden heel graag met de film hier naar toe. We hebben een projectvoorstel geschreven. Het komt dan voor commissie hier die uit een veelheid van projecten een keuze maken. En men vond de film interessant genoeg om het te nemen.’
Ik heb de film nu voor de tweede keer gezien. En dan zie je weer andere dingen. Ik vind het mooi dat de documentaire alles laat zien: lichamelijke gebreken, schoonheid, weerbaarheid, geschiedenis, seksualiteit. Wat willen jullie overbrengen met de film?
Erwin: ‘Wat je zegt: juist dat! We hebben heel erg nagedacht over wie we zouden vragen voor de film. We wilden het vanuit zoveel mogelijk invalshoeken benaderen. Mensen die het al langer hebben en mensen die het nog niet zo lang hebben. Jong, oud, hetero, homo. Juist om aan te tegen dat iedereen zijn problemen en overwinningen in het leven met hiv individueel beleeft. Door zijn achtergrond, karakter en de keuzes die men maakt. Alexander, één van de mensen in de film, praat vrijuit over seksualiteit. We wilden heel graag ook dat onderdeel in de film. Dat moet er in als je film maakt over hiv.’
Bert: ‘Pablo zegt in de film ook: ‘Het is niet alleen ons probleem: ook mensen die het niet hebben, die hebben ook een verantwoordelijkheid. Waarom moet ik altijd zeggen dat ik hiv heb en dat we veilig moeten vrijen?’
Jullie hebben net de film hier vertoont voor een volle zaal. Hoe was het?
Erwin: ‘Het was natuurlijk heel spannend. Je bent er een week en dan hoop dat er een aantal mensen ook komen om het te zien. De reacties waren ontzettend mooi. Wat ik erg mooi vond dat mensen die ons niet kennen en de Nederlandse situatie niet kennen zo helder al onze doelstellingen verwoorden. Dan merken we dat we raak hebben geschoten met de film.’
Jullie willen ook graag de film buiten het hiv-circuit vertonen. Binnenkort komt ‘ie op de Nederlandse tv.
Erwin. ‘Ja, op 29 juli. Nederland 2 om 15 uur ’s middags. Met een herhaling om 23.40 uur. Het wordt later dit jaar nog vaker vertoond. Op meer christelijke tijden en met hoogtijdagen zoals Wereld Aids Dag.’
Bert: ‘We willen nóg meer publiek bereiken met de film. Een aantal Amerikanen hebben interesse getoond. Zo gaan we binnenkort ook naar New York om het daar te brengen.’
Erwin: ‘Er komt geen nieuw materiaal. We hebben het boek, de fototentoonstelling en de film. Dat verhaal is af. We denken er wel over om rond Wereld Aids Dag een paar dagen op locatie alle drie de onderdelen bij elkaar te brengen. Om het één keer in zijn geheel te laten zien. Ik heb ook heel erg de behoefte om nieuwe dingen te ondernemen. Er ligt een plan voor een boek. Dat is een droom die reëel lijkt te gaan worden dus hopelijk ga ik dat ook doen.’
Lees ook Leo’s laatste verslag uit Melbourne over de highlights van Aids 2014.
