In galerie CNCPT 13 is vanaf 26 juli t/m 1 september de expositie ‘Es geht auch ohne – Berlin Nachtbuch’ van Ton of Holland (56) te zien. ‘Ik vind het leuk om tot een selecte groep te horen.’
‘Ik viel in een diep gat, nadat mijn eerste boek was uitgekomen en ik net een grote tentoonstelling achter de rug had. Ik moest een tijdje weg en de keuze viel op Berlijn. Ik had dertig jaar niet getekend en wilde het weer oppakken. Op de eerste dag in Berlijn zat ik achter de keukentafel met een leeg blad papier voor mij me. Er gebeurde helemaal niets. Een soort writers block. Ik ben toen uitgegaan, wat voor mij altijd goed is voor de inspiratie. Ik kwam in een heel rare buurthomokroeg in Neukölln terecht en dat was meteen zo krankzinnig. De avond erop ging ik weer uit en er gebeurde weer van alles.
Ik ben toen 90 dagen uit geweest naar 90 verschillende feesten en heb 90 mensen vastgelegd in 90 aquarellen. In de modewereld wordt alles gedocumenteerd, behalve de mode van homo’s. Terwijl zij juist vaak vooruit lopen. Ik wilde vastleggen hoe homo’s er uit zien als ze uitgaan. Naar een bar, het theater, en ook een galerieopening.
De eerste paar weken was het party time, daarna werd het heel hard werken. Je moet toch iedere dag een tekening maken en 90 feestjes achter elkaar… dat is veel. Op een gegeven moment had ik ook allemaal schema’s in huis hangen. Daarop stond welke feesten er waren en wanneer het druk zou worden.
Geruite sokken
Ik hou van mensen die er uitvallen. Die niet tot de massa behoren. Op een rubberfeest met iedereen in het zwart valt voor mij diegene op die in het geel met blauwe strepen is. Als ik naar een naaktfeest ga dan fascineert mij die jongen met geruite sokken in sandalen. Ik kijk wie er interessant is om te tekenen. En dan bedoel ik niet wie standaard aantrekkelijk is, want ik heb ook veel dikke en zogenaamd lelijke mensen getekend. Het zijn mensen die tot mijn verbeelding spreken.
Mijn hart ligt in de subcultuur. Ik vind het leuk om tot een selecte groep te horen. Dat komt uit mijn jeugd. Ik ben katholiek opgevoed. Als ik een vriendje had die gereformeerd was en ik nam hem mee naar een roomse kerk met al haar symboliek, dan snapte hij er niets van. Die symboliek vind je ook in subculturen. Met allemaal codes waar bij je geen woorden hoeft te gebruiken om ze te snappen. Homo’s hebben ook die codes. Je leest de taal zonder woorden.
Bierflesje
Met Pasen komen er veel Amsterdammers naar Berlijn en dan gaan ze in vol ornaat uit. Terwijl ze in Amsterdam niet hun leren broek of tuigje durven aan te trekken. Daar stoor ik me wel eens aan. Het Nederlands gezegde ‘doe maar normaal dan doe je al gek genoeg’ geldt ook echt voor homo’s. Niet voor allemaal, maar wel voor velen. Dat geeft op zich niks, want ik hou me vooral bezig met mensen die wel met hun hoofd boven het maaiveld uit steken.
Ik heb ook een tekening gemaakt van The Sisters of Perpetual Indulgence, die in de scene rondgaan om te collecteren voor hiv-bestrijding. Op de tekening zie je een groot aidslint op de achtergrond. Het hoort er gewoon bij. Hiv is in onze cultuur aanwezig en het wordt door die zusters mooi gevisualiseerd. Bij de meeste tekeningen staan ook bierflesjes. Die lopen als een rode draad door mijn werk heen. Want op welk feest ik ook kwam, daar was Beck’s bier. Voor die tekening van de zusters staat geen bierflesje, maar een collectebus.
Lees de rest in hello gorgeous #3.
Tekst Leo Schenk Fotografie Henri Blommers
