De mobiele telefoon heeft voor elkaar gekregen wat vrouwen decennia tevergeefs bij mannen hebben geprobeerd: kerels zijn massaal zittend gaan plassen.
Tegelijkertijd urineren en spelen met de mobiel gaat wel eens mis. Ik heb al een paar keer gehoord dat iemand de telefoon uit zijn handen liet vallen tussen de benen door, zo de wc pot in. Pas nog liet een vriendin haar iPhone stuiteren op de granieten vloer van haar toilet. Een verbrijzeld beeldscherm als resultaat.
Vrouwen kunnen evenmin zonder mobiel, maar ze hadden deze niet nodig om te gaan zitten.
Ook ik neem vaak mijn mobiel mee naar het kleinste kamertje. Heerlijk even een moment voor mezelf. Hups, broek naar beneden en rustig zitten.
Nou ja, rustig? Roetsj, daar gaan de vingers over het touchscreen, terwijl ondertussen mijn plas loopt. En dan zit ik nog niet eens op Facebook, ik twitter niet, noch doe ik aan online seksdaten. Wel check ik vaak mijn mail, ik sms en whatsapp, scan een nieuwssite, bekijk foto’s of controleer mijn agenda.
Zittend neem ik natuurlijk ook het hele sanitaire pakket. Opeens zag ik het. Ligt daar niet een grote witte pil in de pot? Als een witte reddingsboei in een donkere modderpoel.
Shit, dat is de Viramune-tablet, zou daar iets mis mee zijn? Waarom wordt die pil niet opgenomen? Meteen checken op mijn telefoon wanneer de volgende afspraak met mijn internist is. Gelukkig al snel.
Een week later leg ik het verhaal voor aan de internist. Hij stelt mij meteen gerust. ‘Viramune 400 milligram met verlengde afgifte,’ zegt hij, ‘is een soort spons die geleidelijk de werkzame stof afgeeft in je lichaam. De capsule zelf blijft intact en die poep je gewoon uit. Je bent de eerste die er naar vraagt’, zegt hij lachend.
Ik ben opgelucht en bedenk twee dingen: waarom is dit niet breder bekend? En ik weet zeker dat ik zo meteen even lekker ga pissen. Staand.
Deze column verscheen eerder in hello gorgeous #2
Tekst Bertus Tempert Illustratie Henk Hageman/Henri Blommers
