Geen angst. Of je nu zwart, homo, zigeuner, moslim, hiv-positief, gehandicapt of Bask bent: vier je leven! Je mag anders zijn. Zegt wie?
Ik vond haar een huppelkutje met een Minnie Mouse piepgeluid, totdat ik werd meegenomen naar The Blond Ambition Tour. Dat was in 1990. Toen ik haar in een puntbeha van Jean Paul Gaultier op een bed zag kroelen, was ik verkocht. Al haar shows heb ik sindsdien gezien, waarin ze vaak aandacht vroeg voor mensen met hiv.
Dertig jaar staat ze eenzaam aan de top en ze is de bestverkopende, succesvolste vrouwelijke artiest ooit. Zelden ook krijgt een artiest zo veel kritiek te verduren. Maar zij heeft daar schijt aan.
Onlangs was ze in Amsterdam met haar MDNA-wereldtour. Twee avonden een uitverkocht, zinderend Ziggy Dome. Opnieuw liet ze Gaga, Beyoncé en Kylie mijlenver achter zich.
In een commentaar op haar optreden las ik dat ‘religie, seks, zonde, straf en liefde’ al drie decennia haar thema’s zijn en dat ze niet meer vernieuwend is. Maar hebben we niet allemaal één of twee terugkerende thema’s in het leven? Gerard Reve schreef ook enkel over geloof en seks.
Ik herken mij goed in haar topics, die ze telkens in een vernieuwende, meestal uitvergrote vorm presenteert. Dit keer in een twee uur durende videoclip met amper een seconde rust. Op de intieme, burlesque uitvoering van ‘Like a virgin’ na; mijn icoon zwoel zingend naast een piano. Onbeschrijfelijk sexy en uitdagend. NO FEAR stond er met zwarte letters op haar blote rug geschreven.
Diezelfde avond bracht iets verderop in Paradiso Patti Smith ‘Because the night belongs to lovers’ ten gehore. Nog altijd op blote voeten. Ik kan slechts deemoedig instemmen met Nicki Minaj, die rapt: ‘There is only one Queen and that’s Madonna. BITCH!’
Bertus Tempert
